امروز یکی از شاخص‌های مهم تحصیل، آینده کاری و میزان درآمدزایی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، دکتر علیرضا صالحی در همایش یکروزه با عنوان: «آسیب‌شناسی آموزش ادبی در ایران» که در دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب برگزار شد، گفت: «نهاد دانشگاه در مسیر تحول خود در پنج نسل طبقه بندی شده است. در دانشگاه‌های نسل اول، آموزش محور اصلی فعالیت بود، اندکی که گذشت متولیان نظام دانشگاهی در جهان متولد شدند.»
وی با ذکر چند نمونه ادامه داد: «بدون پژوهش، آموزش ابتر و ناکارآمد خواهد بود، پس در دانشگاه‌های نسل دوم در کنار آموزش، پژوهش هم به عنوان یک مولفه اصلی مورد توجه قرار گرفت. پس از مدتی احساس شد که آموزش و پژوهش باید نتیجه و محصولی در پی داشته باشد. با این نگاه در دانشگاه‌های نسل سوم، فناوری در کنار آموزش و پژوهش قرار گرفت. مسیر تحول نهاد دانشگاه با این تغییرات به پایان نرسید. در مقطعی احساس شد که آموزش، پژوهش و فناوری باید محصولی داشته باشد که آن کارآفرینی است. پس در دانشگاه‌های نسل چهارم مولفه کارآفرینی هم به سه شاخص اصلی اضافه شد.
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی واحد تهران جنوب با ارایه آماری ادامه داد: «بیش از نیمی از داوطلبان آزمون سراسری سال ۹۵ در گروه علوم تجربی بودند؛ چراکه وضع استخدامی و درآمد پزشکان در سال‌های اخیر به صورت چشمگیری افزایش یافته است.»
صالحی یکی از دلایل مهم کمبود داوطلب در برخی رشته‌های زیر گروه علوم انسانی و بویژه ادبیات فارسی را سهم ناچیز دانش آموختگان این رشته‌ها در بازار کار و اشتغال دانست و افزود: «دانش آموخته زبان و ادبیات فارسی از هیچ مهارتی که مورد تقاضای بازار کار باشد برخوردار نیست. اگر با نگاه مهارتی به این رشته دانشگاهی بنگریم، بازار کار هم برای دانش آموختگان آن بوجود خواهد آمد.»
وی ادامه داد: «در روزگار دولت غزنوی در بین دستگاه‌های دولتی دیوانی به نام دیوان رسالت وجود داشت که اهل قلم و نویسندگان ماهر کارهای نوشتاری حکومت را زیر نظر دبیر دیوان انجام می‌دادند. درست و اثرگذار نوشتن در گذشته بسیار ارزش داشته است. امروزه در همه دستگاه‌های دولتی دبیرخانه داریم اما دبیرانی چون بونصر مشکان و ابوالفضل بیهقی و... در آن یافت نمی‌شود.»
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی واحد تهرن جنوب نتیجه گیری کرد که وضع نگارش‌های اداری و دیوانی بسیار نامطلوب است و کمتر کسی هم این وضع اسف بار را احساس می‌کند. بنابراین اگر امروز دانشجویانی با مهارت و تخصص نویسندگی دیوانی و اداری تربیت کنیم، بدون شک آنها جایگاه خود را در سازمان‌ها و نهادهای اداری ما پیدا خواهند کرد. برای بقای رشته ادبیات و بسیاری از رشته‌های دیگر راهی جز مهارتی کردن و تخصصی کردن آنها نداریم.
انتهای پیام/