معرفی مدل پیشنهادی قراردادی مناطق نفتخیز به پیمانکاران داخلی
به گزارش گروه اقتصادی آنا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شرکت ملی نفت ایران، نخستین جلسه مذاکره شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و سه شرکت پیمانکار داخلی با هدف رونمایی از مدل جدید قراردادهای شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در ساختمان مرکزی یازدهم شرکت پایانه های نفتی ایران برگزار شد.
در این جلسه مشترک که با حضور بیژن عالی پور، مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و مدیران ارشد شرکت های توسعه صنعت نفت و گاز پرشیا، تنکو و انرژی دانا برگزار شد، رئوس کلی مدل پیشنهادی قراردادهای نفتی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در خصوص توسعه ۹ مخزن چهار میدان پارسی، کرنج، رگ سفید و شادگان بررسی شد.
مسئول کارگروه توسعه میادین شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در خصوص اهداف برگزاری این جلسه گفت: در راستای مجوز اخذ شده از سوی وزیر نفت و مصوبه هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران، شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب اقدام به مذاکره با شرکت های داخلی و خارجی کرده است که شرکت نفت و گاز پرشیا، تنکو و انرژی دانا از جمله آنهاست.
احمد محمدی با تاکید بر هدفگذاری وزارت نفت و هیات مدیره شرکت ملی نفت ایران مبنی بر اجرایی شدن مدل قراردادی پیشنهاد شده از سوی مناطق نفتخیز جنوب، گفت: در صورت امضا قرارداد محرمانگی میان شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و شرکت توسعه صنعت نفت و گاز پرشیا، تنکو و انرژی دانا، اطلاعات جامع و با جزئیات مربوط به میدان های مورد توافق در اختیار این شرکت ها قرار می گیرد.
وی افزود: هم اکنون تنها اطلاعات کلی مربوط به میادین شامل مساحت میدان، سال کشف و موقعیت جغرافیایی آنها در اختیار شرکت های طرف مذاکره قرار می گیرد.
به گفته محمدی، پس از امضای تفاهمنامه همکاری اطلاعات در چارچوب مورد توافق در اختیار شرکت پیمانکار قرار خواهد گرفت و ظرف مدت حداکثر ۶ ماه شرکت پیمانکار موظف به ارائه طرح پیشنهادی توسعه خواهد بود که پس از آن طرح پیشنهادی ارائه شده از سوی شرکت پیمانکار بررسی می شود.
این گزارش می افزاید: شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب پیش از این در جلسه ای با حضور مدیران ارشد شرکت انرژی پاسارگاد در اهواز به معرفی مدل جدید قراردادی مناطق نفتخیز جنوب پرداخته بود.
شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به عنوان یکی از شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت ایران که عهده‌دار تولید حدود ٨٠ درصد از نفت کشور است، قرار است بر اساس چارچوب قراردادی مختص این شرکت، چهار میدان پارسی، کرنج، رگ سفید و شادگان را که مشتمل بر ٩ مخزن است، توسعه دهد. این ٩ مخزن شامل سه مخزن آسماری، پابده و خامی میدان کرنج، سه مخزن آسماری، بنگستان و خامی میدان رگ سفید، مخزن آسماری میدان پارسی و ٢ مخزن آسماری و بنگستان میدان شادگان است.
در این شیوه قراردادی، کارفرما، شرکت ملی نفت ایران و مجری طرح، شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب خواهد بود که از طرف و به نمایندگی از کارفرما (شرکت ملی نفت ایران)، راهبری طرح را عهده دار است. براساس چارچوب قراردادی مختص شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، پیمانکار شرکت یا شرکت‌های صاحب صلاحیت نفتی داخلی یا خارجی، مکلف به تامین منابع مالی مورد نیاز هستند.
چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب مبتنی بر ٢ نوع قرارداد شامل الف- توسعه، اجرای طرح‌های ازدیاد برداشت (EOR & IOR) و بهره برداری و ب- عملیات محور (Job Based) شامل عملیات حفاری، چاه محور و یا تاسیسات سطح الارضی تعریف شده است.
بخش عمده و اساس کار شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب متمرکز بر نوع نخست قرارداد یعنی توسعه، اجرای طرح‌های ازدیاد برداشت و بهره برداری است و مذاکرات اولیه نیز در این زمینه در حال انجام است.
براساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب که به تصویب هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران رسیده است، پیمانکار همه فعالیت‌ها و هزینه‌ها را با نظارت و راهبری مجری طرح (شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب) انجام میدهد و راهبری توسعه، تولید و بهره برداری از میدان یا مخزن، برآوردهای اولیه برای دستیابی به اهداف تولیدی، تدوین برنامه پایه تولید، نهایی سازی برنامه‌های مالی و عملیاتی سالانه و راهبری تیم‌های مدیریتی و فنی در حین اجرای طرح بر عهده شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب خواهد بود.
دوره اجرای طرح در قرارداد پنجساله خواهد بود و در صورت نیاز امکان تمدید آن به شرط روزآمد شدن خط سناریوی پایه قرارداد وجود دارد. بازپرداخت همه هزینه‌های مستقیم، غیرمستقیم، هزینه‌های بهره برداری و نیز پرداخت هزینه‌های تامین مالی و دستمزد پیمانکار برای اجرای طرح از محل حداکثر ٥٠ درصد از تولید نفت خام یا میعانات گازی اضافی نسبت به خط پایه تخلیه و تا ٧٥ درصد از تولید گاز طبیعی اضافی نسبت به خط پایه تخلیه و در مورد دیگر محصولات بر پایه قیمت روز فروش محصول انجام می‌شود که این بازپرداخت می‌تواند با تحویل محصول و یا عواید حاصل از فروش محصولات یاد شده انجام شود. در نهایت، خط پایه تخلیه و خط سناریوی پایه باید به تصویب شورای عالی مخازن برسد.
برای اجرای قراردادهای نوع الف که مشتمل بر توسعه، اجرای طرح‌های بهبود یا ازدیاد برداشت (EOR & IOR) و بهره برداری است، مجری طرح با انجام مطالعات مهندسی مخزن، یک طرح توسعه اولیه تهیه کرده و از شرکت‌های معتبر و صاحب صلاحیت نفتی دعوت به ارائه پیشنهاد می‌کند.
طرح توسعه ارائه شده از سوی مجری، مبنای ارزیابی طرح‌های پیشنهاد دهنده‌هاست، طرح توسعه فنی و اقتصادی نهایی بر مبنای مطالعه اولیه انجام یافته و نیز پیشنهادهای دریافتی از شرکت‌های نفتی، از سوی مجری طرح تهیه و برای تصویب به شرکت ملی نفت ایران ارسال می‌شود. بر اساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، شرکت‌ها پس از بررسی به شرکت ملی نفت ایران معرفی و پس از تایید پیمانکار واجد صلاحیت، این پیمانکار زیر نظر مجری، اجرای طرح را با تامین منابع مالی موردنیاز در دستور کار قرار می دهد.
در هر قرارداد کارگروههای مشترک مدیریتی و فنی از نمایندگان مجری و پیمانکار تشکیل می‌شود و نظارت بر همه مراحل عملیات طرح را بر عهده داشته و افزون بر تهیه دستورالعمل‌های فنی برای انجام فعالیت‌ها و همچنین تهیه برنامه عملیاتی سالانه در چارچوب قرارداد، نسبت به واگذاری پیمان‌های دست دوم و اتخاذ تصمیم‌های فنی، مالی و حقوقی اقدام می‌شود که تائید فنی و عملیاتی تصمیم‌های کارگروه‌ها با مجری طرح خواهد بود.
تصمیم‌های مالی نیز برای افزایش و یا کاهش (کلی و یا سالانه) میزان سرمایه گذاری نسبت به طرح توسعه در چارچوب قرارداد با توافق طرفین انجام می‌شود و برنامه مالی و عملیاتی سالیانه باید به تائید شرکت ملی نفت ایران برسد.
در این چارچوب قراردادی، روش صحیح دریافت به موقع اطلاعات از مخزن، پایش همه پارامترهای مخزن و همچنین مطالعات مخزن (با نظر کارگروه مشترک فنی) در طول قرارداد با همکاری مشاوران معتبر (خارجی و داخلی) و مشارکت کامل مجری و پیمانکار با هدف اصلاح یا بهینه‌سازی برنامه‌های کنونی یا به‌کارگیری روش‌های جدید ازدیاد برداشت انجام می‌شود.
انتهای پیام/