گزارشی از زندگی روزمره بردگان جنسی داعش

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، مینا مسمر در صبح یک روز معمولی در ماه اکتبر (مهرماه) زمانی که صدای جنگنده‌ها در آسمان بندر سرت لیبی ساکت شدند و تبادل آتش آرام گرفت، مصمم شد که پا به فرار بگذارد.

بعد از 14 ماه بردگی در لیبی، این زن اریتره‌ای 33 ساله می‌خواست از جایی که در آن به اسارت گرفته شده بود، پا به فرار بگذارد. او نمی‌توانست به اسیرکنندگان داعشی‌اش اجازه بدهد که او و دختر 14 ساله‌اش را بیش از این، مورد تجاوز یا خرید و فروش قرار بدهند.

تلاش قبلی او برای فرار به شکسته شدن دو پای او منجر شد. اما مسمر فکر می‌کرد که حالا دیگر شکستگی پاهایش آنقدر خوب شده‌اند که بتواند دوباره فرار کند. او می‌توانست به دخترش تکیه کرده و لنگان لنگان از کانتینرهای مختص به داعش بیرون بزند.

صبح آن روز، مسمر، برنامه‌اش برای فرار را با دخترش و یک دختر دیگر 16 ساله اریتره‌ای که اسیر و برده جنسی داعش بودند، در میان گذاشت. 22 زن دیگر دیگر نیز در آن مکان نگهداری می‌شدند. همه آن‌ها پناهجوایی بودند که از سوی داعش به اسارت گرفته شده بودند. اما چون مسمر می‌ترسید که بار دیگر فرارش به بن بست بخورد، ترجیح داد دیگران را در آن مکان تاریک بگذارد و فرار کند.

تقریبا ساعت 9 صبح، در حالی که لباسی مشکی رنگ به تن لاغرشان کرده و صورت‌هایشان را پشت نقاب پنهان کرده بودند، مسمر به همراه دو دختر دیگر، از محل اسارتشان بیرون زدند.

اسیرکنندگان آن‌ها به هم ریخته‌تر از آن بودند که بتوانند جلوی این سه زن را بگیرند. داعش برای 4 ماه علیه نیروهای حامی دولت لیبی جنگیده بود. جنگی که گفته می‌شود صدها نفر در آن کشته و خانه به خانه و خیابان به خیابان انجام شده بود. این جنگ، توان نیروهای داعش را رو به فرسایش برده بود.

زنان از جاده باریکی که در مقابل ساختمان‌های ویران شده کشیده شده است، شروع به رفتن می‌کنند. وقتی تنها از سه خانه عبور کردند صدای شلیک گلوله باعث می‌شود تا به سرعت به درون یکی از این خانه‌ها بروند.

مسمر به دو دختر دیگر می‌گوید: «بگذارید آن‌ها ما بکشند. این وضعیت بهتر از ان است که بخواهیم در اسارت بمیریم.» مسمر و دو دختر دیگر نمردند اما زندگی آن‌ها شکل جدید و البته ظالمانه‌ای به خود گرفت. نیروهای دولتی لیبی آن‌ها را محاصره و سپس بازداشت کردند. پس از بیشتر از یک سال بردگی جنسی برای داعش، آن‌ها حالا متهم شده بودند که اعضای داعش هستند.

پناهجویان آفریقایی برای رسیدگی به آزادی، صلح و فرصت بیشتر برای پیشرفت، کشورشان را ترک می‌کنند. تقریبا 175 هزار نفر به تنهایی از کشورهای آفریقایی فرار کرده‌اند. اما زندگی خیلی از آن‌ها یا بدتر از قبل شده یا این که ناچار شدند مرگ را در آغوش بکشند. بسیاری از پناهجویان ناامیدانه صحرای آفریقا را پشت سر می‌گذارند؛ وقتی به ساحل مدیترانه می‌رسند مجبور می‌شوند پول‌های گزافی به قاچاقچیان بدهند تا آن‌ها را سوار قایق های خطرناک کنند.

اما مورد پناهجویانی که کمتر مورد توجه قرار گرفته است پناهجویانی هستند که در لیبی به دام می‌افتند. یعنی کشوری که به دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش پلی برای ورود به اروپا است. زنده ماندن این پناهجویان به عوامل به شدت سختی وابسته است.

مسمر و بسیاری از زنان دیگر که از سوی داعش بازداشت شده‌اند به عنوان یک مال مورد رفتار قرار می‌گیرند. داعش از این زنان برای ترغیب دیگر شبه‌نظامیان برای سفر به لیبی استفاده می‌کرد.

وقتی که شبه‌نطامیان هوادار دولت لیبی در ماه اکنبر حملات همه جانبه‌ای علیه داعش در سرت آغاز کردند، تعداد اندکی از این زنان موفق شدند فرار کنند. این زنان دیگر باری بر دوش داعش بودند به جای آن که جایزه جهاد به شمار آیند.

شمار زیادی از زنان و دخترانشان در حالی که برای آزادی و امنیت بیشتر از اریتره فرار کرده بودند در لیبی به دست داعش افتادند. آن‌ها معمولا به عنوان جایزه ای برای شبه نظامیان داعش و اقوام آن‌ها به شمار می‌آمدند.

فرماند محمد گنایدی، افسر امنیتی یگان مصرانه که به داعش حمله کرده‌اند، می‌گوید که از این زنان در حال تحقیق هستند. به گفته او در این ماه، شماری از زنان انتحاری به نیروهای یگان مصراته حمله کرده بودند.

گنایدی می‌گوید: «از این زنان در حال تحقیق و بازجویی هستیم چرا که آن‌ها برای مدتی برای داعش جنگیده‌اند.» او جزئیاتی از این بازجویی‌ها ارائه نمی‌کند اما می‌گوید که این زنان در شرایط امن و راحتی به سر می‌برند و اگر مشخص شود که ارتباطی با تروریست‌ها دارند قطعا از لیبی اخراج می‌شوند.

این فرمانده می‌افزاید: «ما می‌دانیم که آن‌ها مجبور بوده‌اند برخلاف خواست‌شان رفتار کنند. اما ما باید همچنان از این افراد تحقیق کنیم تا ببینیم آیا تعلق خاطری به داعش دارند یا نه.»

رویترز نتوانسته زنان بازداشت شده را در بازداشتگاه ملاقات کند. اما ماه گذشته، موفق شده بود که با 11 تن از آن ها ازجمله مسمر و دختر 14 ساله‌اش در یک پایگاه نظامی در مصراته دیدار داشته باشد. به جز مسمر و دخترش، 9 زن دیگر حاضر نشدند به دلیل مسائل مربوط به امنیت خانواده‌شان، نامشان فاش شود.

این زنان بسیار لاغز به نظر می‌رسند. آن‌ها گفته‌اند که غذای کمی برای خوردن داشتند. این زنان گفته‌اند سربازان یگان مصراته از آن‌ها انتظار دارند که برای نیازمندی‌های ضروری همچون صابون پول پرداخت کنند. حداقل یکی از زنان باردار بود و نیاز به کمک‌های ضروری داشت. آن‌ها اجازه نداشتند که با خانواده‌هایشان تماس بگیرند. یک نماینده از سازمان ملل متحد ماه گذشته با این زنان ملاقات کرده بود. این نماینده سازمان ملل متحد تمایلی نداشت که با ما سخن بگوید.

ادامه دارد...