پیشکسوت واحد بافت: کار در دانشگاه آزاد اسلامی یک فرصت خوب بود/ تمام لحظات همکاری‌ام با دانشگاه خاطره است
رضا میرزایی، خبرنگار خبرگزاری آنا در بافت- امیر صفا کارمند اداره آموزش دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافت در پایان بیست و دومین سال فعالیت شغلی خود در دانشگاه، تقاضای بازنشستگی پیش از موعد داده و با تکیه بر سوابق بیمه قبل از دانشگاه با بیست و هشت سال سابقه بیمه در شرف بازنشستگی است.
او 22 سال از بیست و هشت سال خدمتش را در دانشگاه گذرانده و اکنون در پی آغاز فصلی دیگر از زندگی خود است و می‌خواهد بیشتر در کنار خانواده باشد.
خبرنگار خبرگزاری آنا در بافت به همین مناسبت با این پیشکسوت و بازنشسته دانشگاهی که اکنون آخرین روزهای خدمت خود در دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافت را سپری می‌کند، گفت‌وگو کرده است که با هم می‌خوانیم:
*لطفا خودتان را بیشتر برای‌مان معرفی کنید.
-امیر صفا هستم، متولد 1334 دیپلم طبیعی دارم و آبان 1373 در نخستین روزهای تاسیس واحد بافت مشغول به کار شدم. سه فرزند دارم؛ یک پسر و دو دختر. دخترانم پس از پایان تحصیلات دانشگاهی خانه‌دار هستند و تنها پسرم عضو هیات علمی دانشگاه زابل است.
* بازنشستگی پیش از موعد شما، ماه‌هاست شنیده می‌شود. از دلایل این تصمیم بگویید.
- تنها دلیلم استراحت بیشتر و بودن در کنار خانواده است. مدت‌هاست تصمیم به انجام آن داشتم که اکنون با سپری شدن مراحل اداری و جمع آوری سوابق بیمه قبل از دانشگاه، می‌خواهم آن را عملی کنم.
* از نحوه ورودتان به دانشگاه بگویید.
-روزهای ابتدایی تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافت از طریق یکی از دوستان متوجه شدم که دانشگاه نیاز به راننده دارد و از آنجا که این‌جانب سابقه رانندگی ماشین‌های سبک و نیمه سنگین را داشتم، تقاضا دادم که پذیرفته شد و استخدام شدم.
* با توجه به اینکه در روزهای نخست دانشگاه استخدام شدید، از خاطرات همکاری با دکتر محمود آقاجانی موسس واحد بافت صحبت کنید.
- تمام لحظات همکاری با دکتر آقاجانی خاطره است و از ایشان خاطرات خوبی در ذهن دارم. اولین چیزی که از آن زمان همیشه در یادم هست پشتکار و تلاش شبانه روزی ایشان و همراهان وی در سال‌های ابتدایی تاسیس دانشگاه است. من از نزدیک در جریان تمام تلاش‌ها و زحمات شان بودم. دانشگاه در یک ساختمان اجاره‌ای در مرکز شهر آغاز به کار کرد و اتومبیلی هم که من راننده اش بودم اهدایی یکی از موسسات بود.
* از خاطرات خود در روزهای ابتدای تاسیس دانشگاه بگویید.
- در روزهای اول دانشگاه گرچه به عنوان راننده استخدام شده بودم ولی عملا کارپردازی، انبارداری و خلاصه هر کاری که بر روی زمین می‌ماند را انجام می‌دادم. افزون بر این، سرویس ایاب و ذهاب استادان را در مسیرهای بافت-کرمان و بافت-سیرجان بر عهده داشتم که هر هفته این مسیر را در حرکت بودم که هر سفرش برایم خاطره‌ای ماندگار بود.
*در کدامیک از این عنوان‌های سازمانی موفق‌تر بودید؟
- خدمت در اداره آموزش با توجه به اینکه با دانشجویان و استادان سر و کار مستقیم داشتم، شیرینی خاص خود را داشت گرچه که نباید لذت کار کردن در روزهای ابتدای دانشگاه را با تمام سختی‌هایش از یاد برد.
* یکی از خصوصیات جالب شما علاوه بر خوش خلقی، توجه به نماز اول وقت است؛ در این باره صحبت کنید؟
- نماز روح دین است و انسان در همه حال محتاج رابطه با خدای متعال است. شاید باور نکنید که نماز اول وقت چقدر در روحیه و شادابی انسان تاثیر دارد. باید نمازت را اول وقت بخوانی تا متوجه شوی. خوشبختانه در هرجا باشم سعی می‌کنم نماز را در اول وقت بجا آورم.
* در آخرین روزهای خدمتتان، سال‌های کار در دانشگاه را در یک جمله خلاصه کنید.
-کار در دانشگاه فرصت خوبی بود که نصیبم شد و خاطرات خوبی از همکاران اداری و هیات علمی دارم که قطعا در آینده با وجود دوری از دانشگاه این خاطرات حالم را بهتر خواهد کرد.
*از دوران کارمندی و خدمت در دانشگاه راضی هستید؟
با تمام وجود می‌گویم واقعا از دوران خدمتم در دانشگاه بهره بردم و کار در دانشگاه سرفصلی جدید در زندگیم بود که تا آخر عمر از آن بهره می‌گیرم. اگر به گذشته بر می‌گشتم شاید اتفاقات دیگری برایم می‌افتاد اما با تمام وجود می‌گویم با تمام خاطرات تلخ و شیرین واقعا از دوران خدمتم در دانشگاه بهره بردم.
* دلتان برای دانشگاه تنگ می‌شود؟
- قطعا و حتما به همکاران سر می‌زنم.
*برنامه‌ای برای بازنشستگی دارید؟
-برنامه خاصی ندارم و با بالاتر رفتن سن و کمی کسالت حس می‌کنم احتیاج به استراحت بیشتر دارم.
*و سخن آخر...
- گذشته چراغ راه آینده است و به نسل جوان توصیه می‌کنم از تجربیات گذشتگان استفاده کنند. زندگی با امید، زیباست و به جوانان توصیه می‌کنم در مشکلات زندگی امید را از دست ندهند و بدانند رحمت خداوند بزرگترین امید به زندگی است. جا دارد از همه روسای واحد، کارکنان و اعضای هیات علمی تمام وقت و حق التدریس که تاکنون سعادت کارکردن با آنان را داشته‌ام، صمیمانه تشکر کنم.
انتهای پیام/