دلنوشته وزیر بهداشت برای «فقیهی که همیشه با مردم بود»
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، متن این دلنوشته به شرح زیر است:
«برای فقیهی که همیشه با مردم بود
آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی را از سال‌های پیش از انقلاب می‌شناختم؛ این آشنایی طی دوران انقلاب به‌ویژه در جهاد سازندگی بیشتر شد تا سال 1377 که آن بزرگوار برای جراحی چشم‌های‌شان به مطبم آمد و بعد هم دیدارهایی دیگر در مقاطع مختلف. طی این سال‌ها و در تمام گفت‌وگوها، آن‌چه بیش از همه بر دلم نشست و در ذهنم جای گرفت، صفا و صمیمیت و انصاف آن فقیه ارجمند بود و تلاش‌شان برای آن‌گونه زیستن که در مکتب اهل بیت(س) آموخته بود؛ به‌ویژه در دوران سخت ریاست بر قوه‌ی قضائیه.
و حالا ملت شریف ایران با مرجعی وداع می‌کند که از مؤسسین جمهوری اسلامی و نزدیک‌ترین یاران باوفای امام راحل بود و در تمام حوادث مهم دوران حیات امام، حضوری فعال داشت؛ فقیهی که هیچ‌گاه از مردم فاصله نگرفت و تا پایان عمر پربرکتش به آرمان‌های انقلاب اسلامی وفادار و پایبند بود. هر چند در سال‌های اخیر، مردم و به‌ویژه نسل جوان از دیدار و آشنایی بیشتر با دیدگاه‌های ایشان محروم بودند.
چه خوش که پایان‌بخش این نوشتار کوتاه در رثای مجتهدی گران‌قدر، جملاتی از خودشان باشد که سال 1391 در پایان درس خارج فقه خطاب به مردم و خانواده شهدا فرمودند:
«اگر بنده کاری کرده‌ام که نباید می‌کردم یا ترک فعلی کرده‌ام که باید انجام می‌دادم، از همه عذر می‌خواهم، از همه حلالیت می‌طلبم. من از طرف خودم حرف می‌زنم، به دیگران کاری ندارم. من از کارهای کرده و نکرده خودم نگرانم. اگر همه ما درست عمل کرده بودیم وضع این نبود. ولی گمان می‌کنم همه ما، همه مسئولین، از سابق تاکنون، باید از مردم عذرخواهی کنیم. ضرورت این کار البته برای مسئولینی که در لباس روحانیتند، بیشتر است...»
ای‌کاش مرحوم موذن‌زاده اردبیلی در قید حیات بود تا نوحه‌ای می‌سرود و ناله‌ای سر می‌داد. شاید این سوگ قدری فرو می‌نشست.
خدایشان رحمت کند و در این ایام با مولا و مقتدای‌شان حسین ابن علی(ع) محشور گرداند.»
انتهای پیام/