شواهدی تازه از چگونگی شکل‌گیری ماه
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از Sciencealert، معروف‌ترین فرضیه درباره نحوه شکل‌گیری، فرضیه برخورد عظیم است. محققان در این نظریه معتقدند که سیاره‌ای با ابعاد مریخ حدود 4/5 میلیارد سال پیش با کره زمین برخورد کرد و قطعاتی از پوسته را به فضا پرتاب کرد که در نهایت پس از اتصال این قطعات به یکدیگر، ماه را تشکیل می‌دهند.
مدارک کافی برای اثبات این نظریه وجود دارد اما دانشمندان در حال حاضر، فرضیه جایگزینی را مطرح کردند که نشان می‌دهد کره زمین و ماه از مواد مشابه ذوب‌شده تشکیل شده‌اند.
مدل جدیدی که توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا مطرح شده است، دلیل شباهت ترکیبات شیمیایی ماه و کره زمین را تشریح می‌کند. آنها معتقدند که انفجار ناشی از «برخورد عظیم» بسیار بزرگ‌تر از حد تصور است و بخش اعظمی از کره زمین را در ابتدای پیدایش و سیاره فرضی Theia را که به آن برخورد کرده، نابود کرده است.
بیشتر موادی که در قالب انفجار از کره زمین جدا شد، به احتمال زیاد با سرد شدن این سیاره به آن برگشته است. بنابراین در صورت برخورد شدید سیاره‌ای، ماه باقی‌مانده چیزی که با زمین برخورد کرده به شمار نمی‌رود اما قطعه‌ای از این مواد برای ساخت کره زمین به کار می‌رفت. تحقیقات جدید براساس مطالعات پیشین صورت گرفته و بیانگر آن است که مقداری از شتاب حرکتی که بر اثر کشش میان زمین و ماه ایجاد شده، حرکت میان زمین و خورشید را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
در حال حاضر محققان دانشگاه‌های مریلند و هاروارد که مدت‌ها بر این باور بودند، معتقدند که برخورد عظیم، یک توده بزرگ ذوب‌شده را ایجاد کرده است. این توده، ماده تبخیر شده‌ای است که زمین و ماه از آن تشکیل شده‌اند.
این فرضیه بدان معناست که نیروهای جذر و مدی، حرکت برانگیخته شده توسط ارتباط نزدیک میان زمین و ماه را تا زمانی که این سیاره و کره ماه به نقطه انتقال هواپیما موسوم به «لاپلاس» برسند، کاهش می‌دهد. در این نقطه، کشش خورشید بیشتر از کشش ماه می‌شود.
مدل‌های جدید این گروه تحقیقاتی نشان می‌دهد که ماه در این نقطه با زاویه میل بالایی دور زمین می‌چرخد؛ این نقطه زاویه بین مدار ماه و خط استوای زمین است. آنها همچنین نشان دادند که چرخش زمین بسیار سریع اتفاق می‌افتد.
بعد از گذشت ده‌ها میلیون سال، نیروی جاذبه این کشش را کم کرد و در نهایت نقطه انتقال دوم اتفاق افتاد که به «انتقال حالت کاسینی» شناخته می‌شود؛ جایی که ماه به زاویه میل 5 درجه فعلی خود تغییر می‌یابد. محققان معتقدند که این زاویه میل، تکه دیگری از این پازل است که با فرضیه‌های جدید درباره مدل برخورد عظیم همخوانی بهتری دارد.
مترجم: ندا اظهری
انتهای پیام/