مریخ‌نوردها، علائم حیات را بو می‌کشند
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از گیزمگ، یکی از مأموریت‌های اصلی مریخ‌نورد «کنجکاوی» تأیید احتمال وجود حیات روی این سیاره است. دانشمندان تاکنون از روش‌های مختلفی برای اثبات این فرضیه استفاده کرده‌اند.
مرکز پرواز فضایی Goddard ناسا ابزار جدیدی برای این کار ابداع کرده است که به عنوان حس بویایی برای مریخ‌نورد عمل می‌کند و از این طریق به محققان در کشف شواهدی از وجود حیات در مریخ کمک می‌کنند.
این ابزار تشخیصی با کمک «لیدار» کار می‌کند که نوعی سیستم حسگر نوری است و شبیه رادار عمل می‌کند و از این طریق، می‌تواند ذرات اورگانیک را که نشان‌دهنده اورگانیسم‌های زنده هستند، شناسایی کند. با این روش حتی می‌توان زمان وجود حیات را نیز مشخص کرد.
سیستم‌های لیدار مانند رادار عمل می‌کنند اما در ارزیابی‌ها و سنجش‌های این سیستم به جای امواج رادیویی از لیزر استفاده می‌شود. این فناوری را که محققان آژانس فضایی اروپا مشغول ساخت آن هستند، در سیستم‌های ناوبری در خودروهای خودران به کار می‌رود و به طور کلی با هدف مطالعه الگوهای باد در کره زمین طراحی شده‌اند. از دیگر موارد کاربری آن می‌توان به استفاده نظامی از آن برای شناسایی از راه دور مواد شیمیایی، عوامل بیماری‌زا و سایر سموم موجود در هوا اشاره کرد.
یکی از دانشمندان مرکز پرواز فضایی Goddard نمونه‌ای تولید کرده است که در آن از لیدار فلورسانت برای شناسایی علائم حیات روی سیاره‌های دیگر استفاده می‌شود.
ناسا تاکنون از آن برای اکتشاف سطح زمین سیاره‌ای استفاده نکرده است. با تولید آن توسط آژانس، این اولین در نوع خود خواهد بود.
زمانی که علائم حیات روی دیگر سیاره‌ها شناسایی شود، این ابزار یا دستگاه که به «ابزار شاخص زیستی لیدار» نامیده می‌شود، به دنبال گازهای ناشی از گرد و غبار می‌گردد که روی قسمت بالایی دکل مریخ‌نورد واقع شده است.
با مشاهده گرد و غبار، نور UV را از دو لیزر به آن می‌تابانند و سپس روشی را که ذرات در این واکنش می‌درخشند، مورد مطالعه قرار می‌دهند. این سیستم با توجه به حضور ذرات اورگانیک، نسبت به بازگشت دانشمندان به زمین هشدار می‌دهد.
یک مریخ‌نورد زمانی که به سیستم لیدار مجهز شود، می‌تواند اندازه و زمان شکل‌گیری این ذرات اورگانیک را با دقت و سرعت بالا از چند 100 متری انجام دهد. این ابزار جدید مانند «لیدار صداساز CO2» که میزان دی‌اکسید کربن را در جو زمین اندازه‌گیری می‌کند، به فضاپیما متصل می‌شود و تحقیق را از مدار زمین کنترل می‌کند.
دانشمندان پیش از بلند شدن فضاپیما، محدوده مولکول‌های اورگانیک را که توسط «ابزار شاخص زیستی لیدار» شناسایی می‌شود، اندازه‌گیری و آزمایش می‌کنند تا نسبت به بادوام و کوچک بودن آن اطمینان حاصل کنند.
مترجم: ندا اظهری
انتهای پیام/