در انتظار برخورد انضباطی با سرمربی جنجالی استقلال خوزستان

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا به نقل از ورزش سه، پورموسوی اولین کسی نیست که تیمی دیگر را متهم را بهره‌مند بودن از حمایت‌های پنهانی می‌کند. پیش از او بسیاری دیگر چه به صورت رسمی و چه غیررسمی، اتهاماتی نظیر این را به تیم‌های دیگر وارد کرده اند. استقلال،سپاهان،تراکتور نیز در سال‌های قبل از سوی مربیان و مدیرانی به داشتن حمایت‌های پشت‌پرده متهم شده‌اند.
اما نکته جالب اظهارات پورموسوی این‌است که این اتهامات را مربی تیمی به پرسپولیس وارد می‌کند که خود قهرمان فصل پیش لیگ برتر بوده است. تیمی که در لیگی با همین مناسبات، روابط و قوانین قهرمان شده است. اگر بنا باشد به شیوه‌ی پورموسوی به قهرمانی استقلال‌خوزستان در لیگ پانزدهم نگریست، باید این تیم را هم بهره‌مند از کمک‌های پشت‌پرده دانست در حالی‌که همگان به شایستگی و لیاقت این تیم در قهرمان شدن اذعان دارند و جامعه فوتبال ایران قهرمانی این تیم را بدون هیچ حرف و حدیثی ستود. در حالی که این تیم نیز به مانند هر تیم دیگر، از اشتباهات داوری منتفع و متضرر شد.

در حالت خوشبینانه می‌توان این اظهارات پورموسوی را به حساب بی‌تجربگی او در چگونگی بیان نظراتش در کنفرانس‌های مطبوعاتی گذاشت. اما می‌توان به صورت بدبینانه، هدف او را از بیان این اظهارات آن هم قبل از انجام بازی، به تحت تاثیر قرار دادن وضعیت داوری بازی مربوط دانست. اقدامی که مشابه آن را مربیان دیگر نیز انجام می‌دهند و متاسفانه تبدیل به شیوه‌ای رایج شده است.
بخشی از جو نامناسب ورزشگاه غدیر در روز بازی پرسپولیس و استقلال خوزستان را می‌توان نتیجه‌ی اظهارات پورموسوی دانست. این‌که اشتباهات داوری به نفع استقلال رخ داده یا به ضرر آن، چندان نمی‌تواند، توجیه‌گر صحبت‌های این مربی باشد. اشتباهان داوری، تنها اشتباهات داوری است و بس، نه چیزی بیشتر و نه چیزی کمتر. اما تماشاگری که با پیش‌زمینه شنیدن صحبت‌های پورموسوی به ورزشگاه آمده، هر تصمیم داور را برخواسته از نیت و قصد او برای کمک به تیم حریف می‌داند و بنابراین عصبیّت ناشی از این موضوع را بر سر بازیکن و تماشاگر حریف خالی می‌کند.
باید در فوتبال ایران شرایطی بوجود آید، تا مربیان، بازیکنان و مدیران متوجه بارِ معنایی اظهارات خود باشند. متهم کردن دیگران با عبارات و جملات کلی و مبهم کار راحتی است و شیوه‌ای است که در فوتبال ایران به دفعات توسط اغلب افراد استفاده می‌شود. اما باید یا ازطریق آگاه کردن آن‌ها ار عواقبی که می‌تواند هر اظهارنظری به بار آورد، و با آموزش‌های صحیح و یا اعمال جریمه، ادبیات رایج در فوتبال ایران را تبدیل به ادبیاتی آرام، بدون برچسب‌زنی و بدون بی‌ادبی و هتاکی کرد.