زهرا نعمتی: هنوز به سقف آرزوهایم نرسیدم/توجه زیاد در المپیک آزاردهنده بود/کسب سهمیه المپیک برای من حکم طلا داشت
به گزارش گروه ورزشی آنا و به نقل از سایت فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین، زهرا نعمتی، بانوی طلایی بازی‌های پارالمپیک ریو، این روزها پس از حضور در دو رویداد مهم المپیک و پارالمپیک در حال بازیابی جسمی است تا با انگیزه‌ای مضاعف برای ادامه مسیرش در ورزش حرفه‌ای گام بردارد.
نعمتی درباره حضورش در این مسابقات اظهار داشت: «هر دوره از بازی‌های المپیک و پارالمپیک شرایط خاص خودشان را دارند و نمی‌توان آنها را با هم مقایسه کرد. در پارالمپیک لندن تمام هدفم بر این متمرکز بود که سدشکنی کنم و اولین نشان طلای ورزش بانوان ایران در این بازی‌ها را به‌دست آورم. با این وجود فشار کمتری را احساس می‌کردم و در ضمن کلاس‌بندی‌ها هم به گونه‌ای بود که به عنوان مثال در ریکرو، دو سری توزیع مدال برای دو کلاس‌بندی متفاوت وجود داشت و این مسئله باعث شده بود تا ورزشکاران در شرایطی عادلانه از نظر فیزیکی با هم رقابت کنند.»
بانوی طلایی بازی‌های پارالمپیک لندن گفت: «در بازی‌های ریو اما شرایط فرق می کرد. انتظارات از من بیشتر بود و کلاس‌بندی‌ها نیز ادغام شده و مسابقات در کلاس آزاد برگزار می‌شد. تکرار عنوان قهرمانی از به‌دست آوردن آن بسیار سخت‌تر است و با وجود خستگی که از حضورم در المپیک داشتم، کار دشوارتر بود اما خوشبختانه شرکت کردنم در مسابقات تدارکاتی و تجربه‌ای که از حضورم در المپیک داشتم و همین طور درایت فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین در مدیریت شرایط به من کمک کرد تا در پارالمپیک نتیجه بگیرم.»
دارنده دو مدال طلای پارالمپیک خاطر نشان کرد: «جا دارد از فدراسیون های تیروکمان و جانبازان و معلولین تشکر ویژه کنم، پس از بازی‌های پارآسیایی اینچئون برای حضور در المپیک با فدراسیون تیروکمان همراه بودم و در مسابقات تدارکاتی و کسب سهمیه که با این فدراسیون شرکت کردم، تجارب خوبی به‌دست آوردم و همچنین به خاطر برنامه‌های منظمی که برای بدنسازی ترتیب داده شده بود به آمادگی مطلوبی از نظر جسمی رسیدم. پس از المپیک هم فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین نهایت همکاری را با من داشت و با در اختیار قرار دادن یک روان‌شناس به من کمک کرد تا از نظر روحی خودم را بازیابی کنم. حضور دکتر واعظ موسوی در کنار من یک اتفاق بسیار خوب بود و در کسب مدال بسیار موثر، ضمن اینکه فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین این امکان را فراهم کرد تا من با مربی خودم در پارالمپیک شرکت کنم. این نشان می دهد که مدیریت خوبی پشت این قضیه بود و حضور همزمان من در بازی‌های المپیک و پارالمپیک و نیز پرچمداری من در المپیک، افتخار بزرگی بود و خوشحالم که در این افتخار که متعلق به مردم کشورم ایران، جامعه ورزش، جامعه ورزش بانوان و خانواده ورزش پارالمپیک بود، سهیم هستم.»
نعمتی افزود: «حالا که از مسابقات فارغ شده‌ام در تلاشم تا فعالیت‌های اجتماعی‌ام را دنبال کنم. همان طور که قبلا اعلام کردم، در صدد تاسیس انجمنی هستم که به صورت ویژه به توسعه ورزش همگانی برای افراد دارای معلولیت بپردازد و خوشبختانه افراد زیادی اعلام آمادگی کرده‌اند که در این مسیر از ما حمایت کنند. هدف عمده این انجمن توانمندسازی افراد دارای معلولیت از طریق ورزش است و در ادامه به ورود این افراد به ورزش حرفه ای نیز کمک خواهد شد. آینده روشنی را در این اقدام می‌بینم و امیدوارم به اهداف بلند مدتی که در نظر داریم، به خصوص سلامتی جامعه افراد دارای معلولیت برسیم.»
بانوی کماندار تیم ملی گفت: «هنوز هم می‌گویم که به سقف آرزوهایم نرسیده‌ام و هنوز هم برای رسیدن به آنچه در اندیشه‌ام است باید تلاش کنم. در این مدت سختی‌های زیادی را تحمل کردم. کسب سهمیه المپیک برای من کار مشکلی بود و من تنها نماینده تیروکمان ایران در المپیک بودم. ضمن اینکه از نظر شرایط جسمی هم با دیگران تفاوت داشتم و به همین خاطر توجه زیادی در زمان برگزاری بازی‌های المپیک به من می‌شد و این مسئله آزار دهنده شده بود. در این میان کاستی‌هایی هم وجود داشت که شرایط را برای من دشوار می‌کرد و از نظر امکانات پیش‌بینی‌هایی باید می‌شد که در المپیک نشده بود و همه اینها دست به دست هم داد تا آنچه را که در نظر داشتم محقق نشود، البته معتقدم که صرفا کسب سهمیه المپیک افتخار بزرگی بود و برای من حکم مدال طلا را داشت اما انتظارات از من بالاتر رفته بود و همه توقع مدال المپیک را نیز داشتند. در مسابقات حذفی هم با اختلاف کمی از حریف نتیجه را واگذار کردم و در مجموع از المپیک انتظار مدال برای خودم ایجاد نکرده بودم و می‌خواستم در جدول رنکنیگ جهانی جایگاهم را ارتقا دهم.»
وی در همین زمینه اضافه کرد: «شاید از نظر بعضی،کسب سهمیه المپیک کاری عادی بود و به همین خاطر زمانی که از المپیک بازگشتم استقبالی همانند استقبال مدال‌آوران المپیک از من به‌عمل نیامد، اما از نظر خودم این سهمیه و این حضور بسیار اتفاق بزرگی بود. برای اولین بار بود که یک خانم ایرانی توانسته بود از مسابقات قهرمانی آسیا کسب سهمیه المپیک کند و در دو دور پیشین المپیک که بانوان در این رشته کسب سهمیه کرده بودند، این اتفاق در مراحل آخر مسابقات افتاده بود.»
کماندار طلایی بازی‌های پارالمپیک ریو اظهار داشت: «کسب هر دو مدال طلای من از بازی‌های پارالمپیک لندن و ریو، دلچسب و شیرین بود و نمی‌توانم بگویم کدام بیشتر اهمیت دارند. مدال پارالمپیک لندن، اولین نشان طلای تاریخ ورزش بانوان ایران در المپیک و پارالمپیک بود و تکرار این عنوان در ریو نیز کار سختی بود که به لطف خدا محقق شد. مدال لندن ما حصل علاقه من به سدشکنی بود و خوشحالم که توانستم آن را به‌دست آورم.»
نعمتی از برنامه‌هایش برای دوران پس از ورزش قهرمانی اینگونه گفت: «دوست دارم تجربیاتم را در اختیار افرادی که به این رشته علاقه دارند قرار دهم. به مربیگری فکر کرده‌ام اما کار بسیار دشوار و پر مسئولیتی است و باید تمام توان را روی آن گذاشت. در حال حاضر که روی ورزش قهرمانی متمرکز هستم اما برای آینده و پس از این دوران به این اقدام هم می اندیشم.»
وی در پایان در مورد تحولات تیروکمان جانبازان و معلولین از پارالمپیک لندن تا ریو گفت: «در ریو توانستیم یک نشان طلا را به دو نشان طلا و نشان برنز تیمی را به نشان نقره تبدیل کرده و یک نشان برنز هم در بخش مردان دریافت کنیم. اینها همه نشان دهنده پیشرفت این رشته طی چهار سال اخیر است. مدال طلای رحیمی بسیار ارزشمند است و صرف نظر از خوش رنگ بودن آن، اولین مدال طلای تاریخ تیروکمان مردان ایران در پارالمپیک به شمار می‌رود. ضمن اینکه در بخش تیمی هم نشان برنز تیم بانوان در ریکرو تبدیل به نقره تیمی میکس شد که من و رنجبر بدست آوردیم. حضور کماندار نوجوان*، محدثه کهنسال نیز اتفاق بسیار خوبی بود و با توجه به سن و تجربیاتش بسیار خوب عمل کرد و انتظار این می‌رود که در دور بعدی پارالمپیک وی از مدال‌آوران این رشته باشد.»
زهرا نعمتی، اولین بانوی ورزشکار دارای معلولیت ایرانی است که توانست همزمان مجوز حضور در بازی های المپیک و پارالمپیک را دریافت کند و در مسابقات المپیک نیز به عنوان پرچم دار کاروان انتخاب شد.وی از پارالمپیک ریو موفق به کسب یک نشان طلا در بخش ریکرو انفرادی و یک نشان نقره در بخش میکس تیمی ریکرو شد.
انتهای پیام/