شهرام گیل‌آبادی: «سپنج رنج» را به اروپا و کانادا می بریم/ باز هم به زن و کرامت زن می‌پردازیم
شهرام گیل‌آبادی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا درباره اجرای این نمایش گفت: «هر کارگردانی وقتی متنی را دست می‌گیرد تالیفی مجدد بر روی آن انجام می‌دهد. ما سه نوع تالیف نسبت به یک متن داریم، اولین شکل آن این است که اثری عین‌به‌عین متن اجرا می‌شود، دوم اینکه برای اجرای یک اثر از روح متن استفاده می‌شود و برداشتی از آن روی صحنه به اجرا درآید و سوم آنکه با استفاده از فضای کلی متن و الهام از آن، نمایشی روی صحنه رود، بنابراین هر اجرا یک خوانش مجدد از متن است.»
وی افزود: «درخصوص نمایش«سپنج رنج و شکنج فرخنده» نمی‌توان انتظار داشت که نمایشنامه عین به عین روی صحنه اجرا شود. هر کارگردان یک شیوه اجرایی دارد و بر اساس آن به متن عینیت می‌‌بخشد بنابراین وقتی تماشاگر با یک نمایش مواجه می‌شود خوانش کارگردان را به تماشا می‌نشیند.»
استفاده از اندیشه محمود استادمحمد
کارگردان نمایش «سپنج رنج و شکنج فرخنده» با تاکید بر اینکه آنچه به عنوان یک اثر نمایشی روی صحنه می‌رود برمبنای اندیشه کارگردان اثر است تصریح کرد: «در این اثر نمایشی از اندیشه محمود استادمحمد بهره گرفتیم و آن را با شیوه و خوانشی تازه روی صحنه می‌بریم. نمایش با طراحی اجرایی متفاوتی از نظر کارگردان نسبت به نمایشنامه‌نویس اجرا می‌شود.»
وی اظهار کرد: «خوانش من از «سپنج رنج و شکنج فرخنده» در دو مدل ارتباطی آیینی و ارتباط رسانه‌ای است. مدل ارتباط آیینی یکی از مدل‌های کهن در حوزه ارتباط انسانی است که از ارتباط فردی آغاز می‌شود و بعدها که فضای رسانه‌ای پیش می‌آید هنر را از زاویه ارتباطات نگاه می‌کند.»
وی افزود: «این نوع نگرش به یک مدل ارتباطی خاص تبدیل می‌شود که رسانه‌ها نیز از آن استفاده می‌کنند. یعنی کسی که در آیینی قرار می‌گیرد با فرم‌هایی که تعریف می‌شود در این خوانش می‌تواند هم‌سطح و همراه باشد و تعریفی نسبت به خود به دست آورد.»
گیل‌آبادی عنوان کرد: «اولین ویژگی مدل آیینی فضا است تا چیزی را تحت‌تاثیر قرار دهیم که اتمسفر گفته می‌شود و اتمسفر همان‌چیزی است که در ذهن مخاطب با دیدن نمایش ایجاد می‌شود که ممکن است یک سوال باشد.»
وی گفت: «ما سعی کرده‌ایم این فضا را تولید کنیم و مخاطبان را با قرار گرفتن در فضای کار و به واسطه نوع طراحی با کار درگیر کنیم. »
چیزی به نام صحنه نداریم
کارگردان «سپنج رنج و شکنج فرخنده» همچنین گفت: «ما در این اثر چیزی به نام صحنه نداریم و از آنجا که سالن نمایش بلک‌باکس است، مخاطب همچون بازیگر خود را روی صحنه می‌بیند و همراه با نقش‌آفرینان پیش می‌رود. »
وی بیان کرد: «هر اجرایی از ما با اجرای پیشین گروه متفاوت است چون در هر شب بازیگر مهمان خواهیم داشت و در طول نمایش بازیگر خود را بیرون می‌ریزد و باعث می‌شود مردم هم هرآنچه در درون دارند را به بیرون بریزند برای مثال در شب گذشته سالن مملو از تماشاگر بود و ما با دعوت با مانا استادمحمد این اثر نمایشی را به روح محمود استادمحمد و داوود رشیدی تقدیم کردیم. مانا استادمحمد نیز در این اجرا خود هرآنچه را در درون داشت بیرون ریخت و همین امر باعث شد تماشاگر تحت‌تاثیر قرار گیرد.»
وی اظهار کرد: «در حقیقت این اثر نمایشی گفت‌وگوی متن با تماشاگر است تا خاطره‌ای در ذهن مخاطب برجای گذارد و سوال ذهنی در مخاطب ایجاد کند.»
وی درباره طراحی‌های این نمایش نیز تشریح کرد: «سعی کردیم به صحنه چیزهایی اضافه کنیم که تماشاگر بیشتر خودش را ببیند، بنابراین هر عنصری که روی صحنه می‌آید، در همین راستا است. طراحی براساس این ایده شکل گرفته است و چون به سه موضوع زن، خانه و انسان پرداخته می‌شود، تماشاگر باید خودش را در فضای نمایش احساس کند. تمام عناصر روی صحنه و طراحی در راستای قرار گرفتن تماشاگر در فضا است. این نمایش به شکل تعاملی اجرا می‌شود و ما سعی کردیم فاصله بین تماشاگر و بازیگر وجود نداشته باشد.»
وی درباره مکان این اثر نمایشی نیز بیان کرد: «اجرای این نمایش در پلاتوی تئاترشهر انتخاب خود من بود چرا که به واسطه جلسه نمایشنامه‌خوانی که از این اثر داشتم احساس کردم بهترین مکان همین سالن است. همچنین از آنجا که من فرد سنت‌گرایی هستم تئاتر شهر را همیشه دوست داشتم و اصالت و شرافت آن را به خیلی از سالن‌های دیگر ترجیح می‌دادم.»
وی درباره مدت زمان اجرای نمایشش نیز بیان کرد: « «سپنج رنج و شکنج فرخنده» تا 31 شهریورماه در پلاتوی تئاتر شهر اجرا می‌شود اما ما چند اجرای خارجی نیز در فرانسه، آلمان، سوئد و کانادا خواهیم داشت.
به اروپا و کانادا می‌رویم
وی اضافه کرد: «از اواسط پاییز برای اجرای نمایش به دیگر کشورها سفر می‌کنیم، دو کمپانی یکی اروپایی و دیگری کمپانی کانادایی ما را برای اجرای این اثر دعوت کردند و قرار است سالن و فضای اجرای نمایش را به ما اختصاص دهند. بنابراین در پاییز و اوایل زمستان سال‌جاری اجرای خود را در فرانسه، آلمان، سوئد و کانادا ارائه خواهیم کرد.»
وی تاکید کرد: «من علاقه‌مند هستم که هر اجرای خارجی گروه در دایره سیاست‌های نمایشی کشور باشد و امیدوارم مرکز هنرهای نمایشی به ما کمک کند تا به درستی بتوانیم اجراهایمان را سپری کنیم.»
در پروژه بعدی هم به زن و کرامت زن می‌پردازم
وی درباره نمایش بعدی‌اش تصریح کرد: «در پروژه بعدی هم بر روی موضوع زن و کرامت زن متمرکز خواهیم بود و همچون نمایش قبلی «آواز دورترین کرانه مه‌‌آلود زمین» و نمایش «سپنج رنج و شکنج فرخنده» نمایش جدیدم نیز در ارتباط با زن خواهد بود.»
وی ادامه داد: «نمایش جدیدم مصائب مدرنی است که در شهرها برای زنان به وجود می‌آید و باعث آسیب‌های اجتماعی به زنان می‌شود. متن این اثر نمایشی با همکاری گروه جوانی تکمیل شده و اکنون در حال بازنویسی آن هستم و قرار است آن را در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه ببرم.»
وی در سخنانش اظهار کرد: «جدیدترین اثرم هنوز عنوان ندارد اما از 5 کاراکتر تشکیل شده که یک کاراکتر مرد و چهار کاراکتر زن هستند و یک کمپین نمایشی است. رفع آسیب‌های اجتماعی و در عین حال توجه به سوی زنان و مسائلی که دارند و اینکه بتوانم با اجرای نمایشم برانگیختگی اجتماعی و کمک برای رفع آسیب‌های اجتماعی ایجاد کنم از اهداف من در توجه به موضوع زنان است.»
وی درباره بازیگران این اثر نیز بیان کرد: «گروه ما، گروهی است که سال‌ها است با هم کار می‌کنیم. این گروه، گروه نجیبی است و از آنجا که قرار است کار دیگری هم برای زمستان داشته باشیم، احتمالا تغییراتی در گروه اجرایی خواهیم داشت.»
انتهای پیام/