کشف فسیل شیر کیسه‌دار
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از گیزمگ، گروهی از محققان دانشگاه «نیوساوت‌ولز» موفق به کشف فسیل گونه جدیدی از خانواده شیرهای کیسه‌دار کشف کرده‌اند که نسل آنها منقرض شده است. شواهد نشان می‌دهد که این گونه جدید تنها 600 گرم وزن دارد و کوچک‌تر از سایر گونه‌های خود بوده است.
اندازه این گونه جدید شیرهای کیسه‌دار و موفقیت آن در زندگی کنار گونه‌های بزرگ‌تر خانواده خود، بیانگر طبیعت منحصر به فرد و سبک زندگی یک جانور گوشت‌خوار کوچک در مقایسه با شیرهای کیسه‌داری با جثه طبیعی در همان دوران است.
این گونه شیرها، برخلاف نامشان، هیچ ارتباط نزدیکی با شیرها ندارند. در حالی که شیرها در گروه گوشت‌خواران قرار می‌گیرند، این شیرهای کیسه‌دار به گروه کیسه‌داران علف‌خوار تعلق داشته‌اند و در میان درختان زندگی می‌کردند.
این جانوران کوچک‌جثه پنجه‌های جمع‌شده‌ای داشته‌اند که به آنها امکان بالا رفتن از درختان و در چنگ گرفتن راحت طعمه را می‌داد. تاکنون، آنها بزرگ‌ترین پستانداران گوشت‌خواری هستند که در استرالیا وجود دارند و همچنین بزرگ‌ترین گوشت‌خواران کیسه‌دار دنیا هستند.
این جانور جدید کشف‌شده به نام طبیعت‌شناس معروف «سر دیوید اتنبرو»، Microleo attenboroughi نامگذاری شد. او از حامیان منطقه «ریورزلی» واقع در شمال غربی کوئینزلند استرالیاست که جزء میراث جهانی محسوب می‌شود. این منطقه معروف‌ترین منطقه فسیلی در استرالیاست.
بقایای فسیل‌های یافت‌شده در این منطقه به حدود 19 میلیون سال پیش به عصر «میوسن» بازمی‌گردد که این جانور کوچک‌جثه در جنگل‌های بارانی محلی رها شد و حیواناتی با جثه کوچک‌تر را شکار می‌کرد.
این گونه جدید بیشتر ظاهر شبیه بچه گربه دارد. جثه آن به اندازه شیر یا بابکت نیست و تنها حدود 600 گرم وزن دارد. این گونه جانوری در نمونه فسیلی پیدا شده که شامل بخش‌هایی از جمجمه و دندان‌های این شیر است و ویژگی‌های مشترک منحصر به فرد با شیرهای کیسه‌دار را نشان می‌دهد که به خانواده شیرهای کیسه‌دار گوشت‌خوار تعلق دارند.
بقایای کشف‌شده از رسوبات فسیلی به دست آمده‌اند که تا به امروز منجر به کشف هزاران استخوان و دندان قدیمی از جانورانی چون خفاش‌ها، لاک‌پشت‌ها و مارمولک‌ها شده است.
به رغم جثه کوچکی که این گونه جانوری داشت، مجبور بود فضای زیستی خود را که جنگل‌های بارانی شمالی میوسن بود، با دو گونه از شیرهای کیسه‌دار که جثه بزرگ‌تری داشتند، شریک شوند.
محققان بر این باورند که این گونه با تمرکز روی شکارهایی با اندازه‌های مختلف مانند گیاه‌خواران کوچک با گونه‌های بزرگ‌تر از خود رقابت می‌کردند.
محققان در تلاشند تا با تحقیقات بیشتر بتوانند جزئیات بیش‌تری از روش زندگی و هم‌زیستی آنها در بین دیگر اعضای خانواده خود که جثه بزرگ‌تری داشتند و نیز علت موفقیت آنها در بقا میان آنها را به دست آورند.
مترجم: ندا اظهری
انتهای پیام/