بازسازی چهره مومیایی 2000 ساله + ویدئو
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از دیلیمیل، یک سر مومیایی متعلق به دوران مصر باستان که حدود 100 سال ناشناخته بود، در زیرزمین ساختمان یک مرکز پزشکی نگهداری میشد اما محققان در حال حاضر توانستند با فناوری سهبعدی، چهره این زن جوان را که حدود 2000 سال قبل میزیسته، بازسازی کنند.
متخصصان سیتیاسکن و 140 ساعت پرینت سهبعدی از صورت این مومیایی تهیه کردند تا بتوانند چهره «مریتآمون» را بازسازی کنند. آنها این کار را با ترکیب تحقیقات پزشکی به همراه علم پزشکی قانونی، مصرشناسی و هنر بازگرداندن او به زندگی انجام دادند.
این گروه تحقیقاتی در بررسیهای خود دریافتند که «مریتآمون» زنی قدبلند بوده که در زمان مرگ بین 18 تا 25 سال داشته است. او در عمر کوتاهی که داشته، از کمخونی و آبسه دندان رنج میبرده است.
هنوز مشخص نیست چگونه این سر مومیایی برای اولین بار از دانشگاه ملبورن سردرآورده است اما محققان در حال حاضر درباره مرگ و زندگی این زن باستانی، بیماریهایی که به آن مبتلا بوده، اهل کجا بوده و چه نوع تغذیهای داشته است، تحقیق میکنند.
پوسیدگی دندان این مومیایی نشان میدهد که او 331 سال قبل از میلاد مسیح و زمانی که قند در نتیجه حمله اسکندر به مصر به این کشور آمد، زندگی میکرده است. اما از سوی دیگر، معتقدند که ممکن است مصرف عسل علت پوسیدگی دندانهای او بوده باشد که در این صورت، زمان حیات او به 1500 سال قبل از میلاد برمیگردد.
نام این مومیایی مدتها قبل از بین رفته است بنابراین، محققان آن را «مریتآمون» نامیدند که به معنای «عاشق خدای آمون» است. پیش از این تصور میشد که این سر مومیایی از داخل پوسیده است به این معنا که خارج کردن بانداژها ممکن است آسیب زیادی به آن وارد آورده باشد. اما سیتیاسکنهای گرفتهشده نشان داد که جمجمه در وضعیت بسیار خوبی پیدا شده بود.
نمونه اصلی این سر مومیایی رو به بالا داخل ظرف آرشیوی در موزه آناتومی و پاتالوژی «هری بروکس آلن» در مدرسه علوم پزشکی زیستی قرار دارد و با بانداژها محدود شدهاند و با روغن آن را سیاه کردهاند و با مایع مخصوص مومیایی کردهاند. و برای احترام به مومیایی، صورت آن را رو به بالا قرار دادهاند.
محققان، این سر را در مؤسسه پزشکی پزشکی قانونی ویکتورین دانشگاه «موناش» اسکن کردند. آنها براساس ساختار استخوان شامل اندازه و زاویه آرواره، ساختار سقف دهان و شکل کاسه چشمها توانستند جنسیت آن را تعیین کنند. محققان پیش از این توانسته بودند چهره شاه ریچارد سوم را بازسازی کنند.
تجزیه و تحلیلهای به دست آمده از مومیایی «مریتآمون» نشان میدهد که او دو آبسه دندانی و لکههایی روی جمجمه داشته که نازک شدن استخوان این منطقه دال بر کم خونی او بوده است. محققان معتقدند که این لکهها ممکن است از انگلهای مالاریا نیز ایجاد شده باشند.
با وجود آن که نبود دیگر قسمتهای بدن او مانع از تعیین چگونگی مرگ او شده، آنها معتقدند که این عوامل باعث رنگپریدگی و بیحالی او در سالهای آخر عمرش شده بود. کمخونی، بیماری شایعی در مومیاییهای به دست آمده از مصر باستان به شمار میرفت اما تعیین این مسئله تنها با مطالعه دقیق جمجمه حاصل میشود. این موضوع با نگاه به تصاویر به دست آمده هم مشخص است.
محققان با وجود مشاهده اتمهای کربن و نیتروژن روی بافت این مومیایی، به دنبال آن هستند که محل زندگی و نوع تغذیه او را مشخص و با سنیابی رادیوکربنی نیز سن دقیق او را تعیین کنند. در واقع، محققان با بازسازی و بازیابی اطلاعاتی، در تلاشاند تا بخشی از هویت این مومیایی را به او برگردانند.
مترجم: ندا اظهری
انتهای پیام/