نشست «از اقتصاد هنری تا پالت ایرانی» برگزار شد

به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای اندیشه، در اولین نشست اقتصاد هنر که 19مردادماه برگزار شد، به بررسی معیوب بودن چرخه: هنرمند، منتقد، رسانه، گالری و بازار هنر، همچنین موازی کاری گالری ها بدون مطالعه روشمند، اینکه گالری در ایران دالان موزه نیست و نادیده گرفتن و افول مفهوم «اقتصاد هنری» پرداخته شد.

اقتصاد هنری

احمد رضا دالوند گرافیست و منتقد هنری پس از مروری بر مباحث جلسه گذشته، «اقتصاد هنری» یا اقتصاد مبتنی بر پیشه های هنری را تبیین کرد و گفت: اقتصاد هنری در رشته هایی چون: نقاشی و مینیاتور، خط و تذهیب، صحافی و تجلید، فرش و قالی، سفال سازی و... متبلور می شود، حتی در برلین، ماستریخت، لندن، پاریس، رم و بسیاری از مراکز مهم جهان آثار متعددی از قالی و گلیم، سفال و سرامیک، شیشه و بلور و انواع دست ساخته های حیرت آور استادان ایرانی با احترام تکریم حفظ و نگهداری می شود.

وی با بیان اینکه منسوجات ایرانی، برند معتبر روزگار خود بوده است، افزود: از جمله رشته هایی که ایرانیان به آن می پرداخته و آثاری بدیع خلق کرده و تاثیری شگفت در آن سوی مرزهای ایران بر جای گذاشته بود، صنعت«صحافی و تجلید» بوده است. صنعت صحافی و تجلید ایرانی در عهد صفویه، نه تنها مورد تقلید صنعتگران ترکیه قرار می گرفته، بلکه در ایتالیا و در میان صنعتگران ونیزی مو به مو تقلید می شده است. جالب آنکه از طریق تاثیری که صنعت صحافی و تجلید ایرانی در ایتالیا بر جای می گذارد، بسیاری از نقوش شرقی و موضوعات اختصاصی ایرانی به طرح های اروپایی راه پیدا کرد.

بررسی اقتصاد هنر در سال های اخیر

«اقتصاد هنر در سال های اخیر» مبحث دیگری بود که در این نشست بررسی شد. در این باره به 5محور توجه شد : فقدان گالری های مناسب، 2: فقدان رسانه های تخصصی، 3: بازنگری اقتصاد هنری/ اقتصاد مبتنی بر پیشه های هنری، 4: کسب و کار هنر یا اقتصاد هنر؟ ( اینکه رقم حاصل از فروش آثار هنری و حراج تهران کمتر از یک هزارم مبلغ جهانی است، در حالی که ما یک صدم جمعیت جهان را داریم و قدرت فرهنگی ما نیز بسیار زیاد است. و 5: پدیده های پر فروش در حراج (Best Seller) (در این مبحث نام برخی از افرادی که بازار به آثار آن ها روی خوش نشان داده، برده شد.

اشکالات وارد بر حراج تهران

در ادامه این منتقد هنری با اشاره به حراج تهران که چند سالی از عمر آن می گذرد، اشاره کرد و درباره اشکالات وارد بر آن گفت: یکی اینکه تعداد آثار شرکت کننده در حراج تهران خیلی زیاد است و خریداران برای انتخاب کارها دچار مشکل می شدند، دیگر اینکه چون نمایشگاه حراج در سالن غیر تخصصی برپا می شود، نور پردازی کارها با مشکل مواجه بود و اینکه رکورد فروش بالای برخی آثار باعث می شود که برخی از هنرمندان این کارها را الگوی خود قرار دهند. با توجه به این روال، شاهد رخ دادن یک اتفاق ناخوشایند هستیم که با تاسف رخ داده است. مثلا گالری هایی در تهران هستند که تحت شرایطی با یک هنرمند(اغلب جوان) همکاری سودآور می کنند که برای نمونه به طریقی در آن هنرمند در آثارش از عنصر کالیگرافی استفاده کند.

وی با اشاره به تاریخ برگزاری حراج تهران در دو نوبت خردادماه و آذرماه بیان کرد: حراج سالانه تهران که به طور ادواری در خردادماه برگزار می شود، دربرگیرنده آثار استادان کلاسیک و مدرن است و حراج دوم، حراج آذرماه در برگیرنده هنر مدرن و معاصر است و با محوریت هنر معاصر به طور ادواری برگزار می شود.

قیمت گذاری آثار در حراج

این نقاش و نویسنده به نحوه قیمت گذاری در حراج و تفاوت آن با قیمت گذاری در گالری ها اشاره کرد و گفت: قیمت گذاری در حراج نباید سلیقه ای باشد. این قیمت ها در سطح داخلی و جهانی مورد استناد قرار می گیرد؛ کارشناسانی در حراج هستند که بهتر از هرکسی قیمت گذاری ها را در داخل و خارج از کشور بررسی می کنند و هیچ کس مثل کارشناسان حراج نمی تواند قیمت گذاری داشته باشد، چون قیمت ها رصد شده است. برای هنرمندانی که بار اول در حراج شرکت می کنند نیز به قیمت های هنرمندان هم وزن شان استناد می شود.

وی افزود: در حراج سعی بر آن است که قیمت گذاری محتاطانه انجام شود و قیمت ها به طور هیجانی بالا نرود. درباره برخی از آثار که قیمت، ناگهانی بالا می رود، باید گفت که این آثار برای خریداران مهم هستند و مدیریت حراج تقریبا نمی تواند مانع شود. قیمت آثار هنری کسانی که در قید حیات نیستند یا دیگر قادر به خلق اثر نیستند، در رویدادی مثل حراج یک دفعه بالا می رود.

طراح برگزیده کتاب سال گرافیک اروپا گفت: داشتن چشم اندازی بلند مدت حداقل20ساله در اقتصاد هنر، برای سودآوری همراه با ضریب اطمینان است. چرا که نمی توان فروش میلیونی در یک سال را با فروش نازل در سال بعد قیاس کرد، بلکه میانگین درآمد هر دوره پنج ساله ملاک سود و ضرر در مارکت جهانی است و به خاطر ویژگی های منحصر به فرد آثار هنری چه در زمینه تولید و چه در عرصه خرید، یک دوره 20 ساله مبنای سود دهی در اقتصاد و حراجی های هنری قرار می گیرد.

پالت ایرانی

«پالت ایرانی» مبحث پایانی این نشست بود. دالوند در این باره گفت: در میان همه رنگ های دنیا چند رنگ وجود دارد که با پسوند ایرانی شناخته می شود و هرگاه کسی بخواهد نام آن ها را بنویسد یا بگوید، نام ایران را نیز به همراه خواهد آورد. این رنگ ها شامل: آبی ایرانی، قرمز ایرانی، صورتی ایرانی و سبز ایرانی می شود. آبی آسمانی از ترکیب رنگ خاکی و آسمانی حاصل می آید. متاسفانه این رنگ را از تمام منابع خارجی حذف کرده اند. هنرمندان ایرانی هم پالت ایرانی را حذف کرده اند. حتی در کشیدن مناظر هم سعی می کنند آنچه را که درمنابع غربی دیده اند، عینا پیاده کنند نه اقلیم واقعی ایرانی.

جلسه بعدی اقتصاد هنر با حضور احمدرضا دالوند روز یکشنبه 7 شهریورماه ساعت ۱۶ در فرهنگسرای اندیشه برگزار می‌شود.