حزب ندای ایرانیان:‌ تکلیف قراردادهای جدید نفتی هرچه زودتر مشخص شود

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، در بیانیه این حزب آمده است: منطق دنیای امروز و کشورهای توسعه یافته، طراحی فرآیندها و سیستم هایی است که با استفاده از تجارب گذشته در یک فرآیند تصمیم گیری، اشتباه را به حداقل می رساند. جناحی کردن مسائلی همچون IPC از سوی هر گروهی که صورت بگیرد در نهایت به ضرر منافع ملی تمام می شود و امکان رسیدن به اجماع را منتفی می سازد.
در ادامه این بیانیه آمده است: در پی نهایی شدن توافق ایران و قدرت های جهانی (برجام) که با تلاش های مجدانه و متعهدانه تیم مذاکره کننده و تحت راهبری اثربخش بالاترین سطوح نظام جمهوری اسلامی صورت گرفت، جذب سرمایه های بین المللی و آغاز توسعه اقتصاد مقاومتی از مهمترین انتظارات اقتصاد تشنه ایران است.

حزب ندای ایرانیان در این بیانیه یادآور شده است: در این میان ایران به عنوان یکی از بزرگترین مالکان مخازن نفت و گاز دنیا که در طی تحریم های ظالمانه در کنار مدیریت ناکارآمد، متحمل بیشترین خسارات شده بود، به عنوان پیش قراول جذب سرمایه های بین المللی و ایجادکننده رونق اقتصادی در صنایع دیگر کشور مورد توجه دولت یازدهم و کارشناسان مربوطه قرار گرفت. در این راستا قراردادهای جدید صنعت نفت با عنوان IPC نمادی شد جهت شروع مناسبات اقتصادی بین المللی, که مخالفت ها و تحسین هایی را برانگیخت. در حالی که بنظر می رسد؛ این ابراز مخالفت جدی با IPC بیش از آن که به نفس قرارداد یا مواد آن (گرچه به برخی از مواد الگوی قرارداد ایراداتی وارد است) باشد، مخالفتی جناحی است؛ تا تخصصی.

در بخش دیگری از بیانیه این حزب آمده است: تحولات بازار نفت و انرژی بین المللی درچند سالی که ایران از تعامل با این فضا محروم شده و به کلی از جایگاه خود دور شده بود؛ سبب شد که متفکران و تصمیم گیران ارشد دولت، به درستی، جهت بازیابی نقش سابق ایران به عنوان یکی از اثرگذارترین بازیگران عرصه انرژی در جهان، به فکر تنظیم راهکاری جدید و طرحی نو در چارچوب قوانین کشور بپردازند؛ تا نفت همچنان بتواند به عنوان یکی از مهمترین اهرم ها درتنظیم مناسبات ایران با جهان به توسعه کشور و رونق کسب و کار کمک کند. حزب ندای ایرانیان که حفظ منافع ملی و بهره مند شدن ملت شریف ایران از مواهب خدادادی و غنی کشور را جزئی از وظایف خود می داند، دلسوزانه دغدغه های خود را در مورد قراردادهای جدید صنعت نفت اعلام می دارد.

حزب ندای ایرانیان در ادامه این بیانیه می افزاید: از منظر ما، قراردادهای جدید صنعت نفت صرفا موضوعی حقوقی نیست؛ و درکنار آن می بایست بسیاری از مسائل اقتصادی، سیاسی، ژئوپلتیک و امنیتی و فناوری را لحاظ کرد و سپس با تدبیر، در برآورده کردن شرایط رقابتی قابل قبول برای صاحبان فناوری و سرمایه تلاش کرد؛ تا در سایه وجوه مختلف و منافع بلند مدت کشور به بررسی کل این بسته و سود و زیان های آن پرداخت.

در ادامه این بیانیه آمده است: بر این اساس، مسائل ذکر شده نیاز به نگاهی کاملا کارشناسانه داشته و ورود به فضای جناحی و تصفیه حساب های سیاسی در این موضوع ملی- آنچنان که اتفاق افتاده است- بزرگترین آفت در فرآیند تصمیم گیری درست و بهنگام خواهد بود. در نظرگرفتن منافع بلند مدت، به جای نگاه های کوتاه مدت از مبانی پرداختن به این موضوع است؛ و باید در نظر داشت که مفهوم «بلند مدت» در بافت قراردادهای نفتی لزوما مشابه دیگر پروژه ها نیست. جایی که 5 سال در یک پروژه اجرایی, مثالی از «بلند مدت» است؛ ذات پروژه های نفتی با دوره های زمانی حداقل 25 ساله گره خورده است و به نظر می رسد؛ تاکید بر این مطلب که 'مصالح نفت کشور در 25 سال به خارجیان سپرده خواهد شد' بیشتر نکته ای انحرافی و برخوردی جناحی است.

در بخش دیگر بیانیه حزب ندای ایرانیان آمده است: براین اساس، توجه به برداشتی عمیق از مفهوم حاکمیت ملی به جای مفهومی ظاهری و رونمایی، مسئله ای اساسی در بررسی این قرارداد است. به عنوان مثال قراردادهای بیع متقابل نشان داد که گرچه در این نوع قراردادها به ظاهر موضوع انفال و قوانین اساسی رعایت شد؛ و در نگاه اول نیز بسیار موجه جلوه می کرد، اما در عمل شاید به دلیل کوتاه بودن زمان قرارداد و در نظر نگرفتن منافع متقابل، جز در معدود فازهای پارس جنوبی منجر به تولید صیانتی نشد؛ و ما را به اهداف بلندمدت چارچوب مشخص شده نرساند و عملا در دراز مدت به زیرزمین ماندن منابع ملی، شاید برای همیشه، منجر شد. بدین ترتیب منابعی را برای همیشه در اختیار خود گرفتیم که هرگز امکان استفاده از آن را نخواهیم داشت!

حزب ندای ایرانیان در ادامه بیانیه خود یادآور شد: توجه به «برد- برد» بودن مفهوم قرارداد - که از پایه های مناسبت اقتصادی و تجاری در دنیاست- و درک این نکته که اگر به نیازهای طرف مقابل توجه نشود؛ یا مورد پذیرش واقع نخواهد شد؛ و باعث جذب سرمایه گذاران به کشورهای رقیب (خصوصاً به میادین مشترک با آنها) شده و یا در عمل، سعی طرف مقابل تنها در پایبندی شکلی به قرارداد خواهد بود، از مسائل مهم دیگر در بررسی قراردادهای جدید صنعت نفت است.

ادامه بیانیه مذکور به شرح زیر است:
«هر جناحی فرصت دارد تا رویکرد خود را در جامعه مطرح کرده و رای مردم را کسب کند و در دوره ای که زمام امور را به دست دارد، در جهت تامین منافع ملی تلاش کند. اما آنچه در یک کشور دموکراتیک منافع ملی را تامین می کند، به اجماع رسیدن رقبای سیاسی درباره ی موضوعات مهم و سرنوشت ساز است، و آنچه در کشوری توسعه یافته تامین کننده ی منافع ملی ست، فرآیند رسیدن به اجماع و تصمیم گیری در خصوص موضوعات است.

امروز که بسیاری از کشورهای تولید کننده نفت در آشوب و بی ثباتی به سر می برند، کشور ما در عین ثبات، از نبود منابع مالی در رنج بسیار است؛ و مخالفان خارجی برجام از عدم تصمیم گیری سریع در IPC, بدون زحمت, سود فراوانی می برند. بنابراین درک حساسیت زمانی موضوع و درک اینکه اجرای هر چه سریعتر و درست تر این قراردادها واجد چه منافع و آثار مثبتی در احوال اقتصادی کشور خواهد بود، از اهم موضوعات قابل توجه است. تاخیر نابجا در تصمیم گیری قاطع و آغاز یک فرایند مقرون به صحت، به دلایل مختلف از جمله تحولات سیاسی بین المللی و روی کارآمدن گروههای جدید، موجبات از دست رفتن زمان امتیاز گیری و خسران چندین برابری را برای منافع بلند مدت کشور به دنبال خواهد داشت.

توسعه اقتصادی و حرکت در جهت اقتصاد مقاومتی, نیاز به محرک هایی نظیر سرمایه گذاری های جدید و کلان در صنعت نفت را خواهد داشت و در غیر این صورت بیش از شعار نخواهد بود. ترس از مواجه شدن با سیستم ها و شرکت های بین المللی در پارادیمی که متعلق به دهه های گذشته است، در خور ملت سرفراز ایران نیست. آشکار است که طرف خارجی در پی بیشینه کردن منافع خویش است، بنابراین می بایست با تقویت، آموزش نیروی انسانی توانمند از طریق تعامل با این شرکت ها به کسب حداکثری منافع همت گمارد.

اگر تلاشی که بسیاری از کنشگران سیاسی در گذشته در جهت تقابل با قراردادهای IPC داشتند را در جهت ترغیب و اجبار وزرات نفت به تربیت نیروهای انسانی متخصص و متعهد و در تراز جهانی به کار می بردند، یقینا اکنون نگرانی های کمتری در مواجه با شرکت های بین المللی در قالب قراردادهای جدید داشتیم. باوجود اینکه صنعت نفت همچنان از نیروهای قوی و مستعد بهره مند است؛ در سال های گذشته بسیاری از نیروهای متخصص این صنعت از کشور مهاجرت نموده اند؛ و با توجه به حجم عظیم برنامه های توسعه، اکنون کمبود نیروی متخصص به یکی از نقاط ضعف این صنعت تبدیل شده است.

در پایان لازم است به این نکته توجه شود که منطق دنیای امروز و کشورهای توسعه یافته، طراحی فرآیندها و سیستم هایی است که با استفاده از تجارب گذشته در یک فرآیند تصمیم گیری، اشتباه را به حداقل می رساند. جناحی کردن مسائلی همچون IPC از سوی هر گروهی که صورت بگیرد در نهایت به ضرر منافع ملی تمام می شود و امکان رسیدن به اجماع را منتفی می سازد. حزب ندای ایرانیان ضمن اعلام پایبندی و توجه اکید به لحاظ کردن قوانین اساسی و جاری کشور در تدوین قراردادهای جدید صنعت نفت، بر ضرورت تصمیم گیری سریعتر در مورد این قراردادها و منتفع شدن هرچه بیشتر و سریعتر کشور از منافع سرمایه گذاری های خارجی در این بخش و مشخص کردن مسیر راه آینده به منظور جلوگیری از خسران بیشتر کشور و در نهایت، رشد و توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال تاکید دارد.