توانایی فوق‌العاده ظریف به روایت بلومبرگ: او امروز بر قله جهان نشسته است
به گزارش خبرگزاری آنا به نقل از بلومبرگ، الان زمان ستایش محمدجواد ظریف است. ممکن است شما هر فکری درباره وزیر خارجه ایران داشته باشید، اما وی می‌داند که چگونه معامله کند. درحالی که در لحظات آخر مذاکرات هسته‌ای ایران در لوزان سوئیس هستیم، ایران بهترین اقدامات را برای خودش انجام می‌دهد. با تمام این تفاسیر قبل از شروع واقعی مداکرات، ایران در روند شناسایی مبهمی از سوی ایالات متحده و پنج قدرت بزرگ دیگر پیروز شده و آن حق غنی سازی اورانیوم است.
به گزارش دیپلماسی ایرانی، مابین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، شورای امنیت سازمان ملل متحد، پنج قطعنامه تحریم علیه تهران به خاطر نقض ان پی تی و فعالیت سانتریفیوژ‌ها در تاسیساتی که به اطلاع آژانس بین المللی انرژی اتمی نرسیده بود، تصویب کرد.
در حال حاضر، اگر خبرهایی که به بیرون درز کرده است، درست باشد، ایران در حال رسیدن به توافقی است که اجازه حفظ هزاران سانتریفیوژ و ادامه فعالیت تاسیسات فردو -مجتمعی که در زیر کوه بنا شده است و آن گونه که ظریف اطمینان داده است برای تولید ایزوتوپ‌های درمانی است- را به این کشور داده است. وقتی جاسوسان ایالات متحده این تاسیسات را در سال ۲۰۰۹ کشف کردند، اوباما از ایران درخواست کرد تا درباره فعالیت‌های هسته‌ای گذشته‌اش توضیح دهد. هفته گذشته، آژانس بین المللی انرژی اتمی اعلام کرد که ایران درباره ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای‌اش قبل از سال ۲۰۰۳ همکاری نمی‌کند.
توانایی ظریف برای کسب امتیازات در مذاکرات برای هر وزیر خارجه‌ای قابل توجه خواهد بود. اما ظریف چگونه این کار را انجام می‌دهد؟ قسمتی از پاسخ مربوط به جذابیت‌های شخصی وی است. او برای بیش از یک دهه چنان درگیر نخبگان سیاسی واشینگتن بوده است که در این مسیر فعالیتی بیش از فعالان محلی احزاب در آیووا و نیوهمشایر داشته است.
همانند مقامات محلی که این فرصت را پیدا می‌کنند تا با چهره‌های سیاسی ملی دیدار کنند، طریف که از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۷، نماینده ایران در سازمان ملل بود، این فرصت را به عنوان یک مقام دولت ایران داشت تا از طریق ایمیل به سوالات خبرنگاران پاسخ دهد و با تحلیلگران و اعضای کنگره در ارتباط باشد.
ری تکیه، کار‌شناس امور ایران در شورای روابط خارجی می‌گوید: «ظریف قابل دسترسی بود. وقتی وی سفیر بود، حاضر به بحث و گفتگو بود. این واقعیت با توجه به اینکه بسیاری از سفرای ایران در سازمان ملل مایل به انجام چنین کاری نبودند، بسیار مهم است.»
ظریف کمک‌هایی هم در مواجه‌های جذابش دریافت کرده است. ایمیل‌هایی که از طرح دعوی تریتا پارسی، فعال سوئدی-ایرانی در دادگاه علیه حسن داعی، مهاجر ایرانی منتشر شده است، نشان می‌دهد که ظریف با پارسی و سازمانی که وی بنا نهاده است، شورای ملی ایرانیان آمریکایی، همکاری نزدیکی داشته است.
به طور مثال در سال ۲۰۰۶، ظریف و پارسی در تلاش بودند تا روزنامه نگاران را متقاعد به نوشتن گزارش درباره پیشنهاد صلحی کنند که ظاهراً ایران به دولت جورج دبلیو بوش پس از حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ کرده بود. براساس اظهارات مقامات ارشد دولت بوش، پیشنهاد سال ۲۰۰۳ اهمیت چندانی از لحاظ دیپلماتیک نداشته است و از طریق کانال‌هایی که دولت بوش با ایران ارتباط داشتند، فرستاده نشده بود.
با این حال روایتی که وجود دارد این است که تیم بوش شانس دستیابی به موفقیت در سال ۲۰۰۳ را نابود کرد. در سال ۲۰۱۳ در آستانه مذاکرات با ایران، جان کری، وزیر خارجه آمریکا در مصاحبه‌ای که با شبکه‌ای بی‌سی نیوز داشت به پیشنهاد ظریف در سال ۲۰۰۳ اشاره کرد.
ظریف پس از مسئولیتش در سازمان ملل در سال ۲۰۰۷، در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد از فعالیت‌های دولتی کناره گرفت. اما پس از پیروزی روحانی در سال ۲۰۱۳ به عنوان وزیر خارجه دولت وی انتخاب شد و به نظر می‌رسد امروز بر قله جهان نشسته است.
انتهای پیام/