صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

ورزش

سلامت

پژوهش

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

علم +

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۰:۳۳ - ۰۱ مرداد ۱۳۹۵

استفاده از عینک گوگل برای کمک به مبتلایان به اوتیسم

محققان دانشگاه استنفورد آمریکا می‌گویند استفاده از عینک گوگل متصل به نرم‌افزار تشخیص احساسات چهره می‌تواند به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند تا ارتباطات اجتماعی‌شان را بهتر کنند.
کد خبر : 103581

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از گیرمگ، این تکنیک به کودکان مبتلا به اوتیسم اجازه می‌دهد که احساسات را تشخیص و طبقه‌بندی کنند و بنابراین بتوانند احساسات افرادی که با آنها ارتباط دارند را سریع‌تر تشخیص دهند و با آنها وارد ارتباط شوند.


دنیس وال، مدیر آزمایشگاه دانشکده پزشکی استنفورد می‌گوید: «برنامه عینک اوتیسم به‌منظور آموزش کودکان مبتلا به اوتیسم است تا بتوانند بفهمند احساسات چهره چه معانی‌ای دارند. از نظر ما وقتی این کار انجام می‌شود کوکان می‌توانند از نظر اجتماعی بیشتر فعال باشند و در نتیجه برای بودن در اجتماع اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند. دسترسی به مراقبت و توجه محدود است. کودکان مبتلا به اوتیسیم در آمریکا توجه کافی‌ای که نیاز دارند را کسب نمی‌کنند بنابراین ما باید این مشکل را رفع کنیم».


مانند بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم، جولیان براون در خواندن احساسات در چهره دیگران با مشکل مواجه است. این مشکل یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های افراد مبتلا به اختلالات عصبی است. اکنون نرم‌افزار تشخیص چهره که به واسطه عینگ گوگل و با اتصال عینک به کامپیوتر فعالیت می‌کند می‌تواند به جولیان 10 ساله در تشخیص احساسات چهره افراد کمک کند.


جولیان براون می‌گوید: «ماشینی وجود ندارد که بتواند ذهن شما را بخواند اما این وسیله به شما کمک می‌کند که احساسات را تشخیص دهید».


کاتالین ووس دانشجوی دانشگاه استنفورد و نیک‌هابر پژوهشگر نرم‌افزاری را ساخته‌اند که چهره را تحلیل می‌کند و عواطفی همانند خوشحالی، خشم، ناراحت بودن و تعجب کردن را تشخیص می‌دهد.


کاتالین ووس دانشجوی دانشگاه استنفورد و مبتکر پروژه عینک اوتیسم می‌گوید: «ایده ما اساسا ساخت یک دستیار رفتاری بود که بتواند عبارت‌ها و حالات چهره را برای فرد تشخیص دهد و بعد برای فرد نشانه‌های اجتماعی مرتبط با آنها را ارسال کند».


جولیان یکی صد کودک مبتلا به اوتیسم است که در پژوهش دانشگاه استنفورد شرکت دارد تا مشخص شود آیا این ابزار می‌تواند توانایی‌های چهره‌خوانی کودکان را بهبود دهد.


کریستن مادر جولیان که به نظر می‌رسد به این آزمایش علاقمند شده می‌گوید: «فکر می‌کنم این عینک راه بسیار خوبی برای کوکان است که ارتباطات بهتری نه تنها با خانوادهایشان بلکه با همسالانشان داشته باشند. اگر آنها این کودکان با عملکرد فوق‌العاده بتوانند حصاری که دورشان تنیده شده را بشکنند، آنوقت دیگر شما نمی‌توانید به آنها برچسب بزنید».


اگر چه این مطالعه با مشارکت تنها ۱۰۰ نفر انجام می‌شود اما کارهای آینده به تیم پژوهش اجازه خواهد داد که این نرم‌افزار و تکنیک‌های مرتبط با آنها را در گستره وسیع تری آزمایش کنند. تکنیکی که در نوع خود منحصر به‌فرد است. پروژه عینک اوتیسم، پروژه است که باعث افزایش مشارکت والدین در فرایند درمان می‌شود.



انتهای پیام/

برچسب ها: اوتیسم
ارسال نظر