در کاردرمانی فقط به بیماری یا آسیب توجه نمیشود، بلکه تمرکز اصلی بر عملکرد فرد در زندگی واقعی است. آموزش راه رفتن ایمن، نشستن و برخاستن، لباس پوشیدن، استفاده از دستها، تقویت تعادل، پیشگیری از زمینخوردن و افزایش هماهنگی حرکتی از جمله مداخلات رایج در این حوزه است. همچنین در صورت نیاز، وسایل کمکی مناسب معرفی و آموزش داده میشود تا سطح مشارکت فرد در فعالیتهای روزمره افزایش یابد.
یکی دیگر از ابعاد مهم کاردرمانی، توجه به محیط زندگی و شرایط روانی و اجتماعی فرد است. کاردرمانگران با اصلاح محیط منزل، مدرسه یا محل کار و کاهش عوامل خطر، شرایط را برای زندگی راحتتر و امنتر فراهم میکنند. علاوه بر این، با تقویت اعتمادبهنفس، افزایش حس مفید بودن و تشویق به حضور فعال در جامعه، به بهبود سلامت روانی افراد نیز کمک میشود. به همین دلیل، کاردرمانی نهتنها درمانی تخصصی، بلکه مسیری برای دستیابی به زندگی مستقلتر و باکیفیتتر است.