یلدا؛ آغاز امید در بلندترین شب سال

به گزارش آنا، مقداد داوری در یادداشتی اختصاصی نوشت: یلدا، شبی است که تاریخ هزاران ساله این سرزمین در آن نفس می‌کشد؛ شبی که رد گام‌های ایرانیان از دیرباز را می‌توان در ترکیب کرسی و شعر و شعف حس کرد.

درازترین شب سال، نه با سکوت و هراس، بلکه با گرمای پرمهر انسان‌ها، با شادی و شور معنا می‌گیرد. نسل‌های پیش از ما، این شب را در کنار هم گذرانده‌اند؛ با این باور که هرچقدر تاریکی قد بکشد، باز هم خورشید، صبح فردا دوباره از نو زاده خواهد شد. یلدا در باور ایرانیان، نه پایان شب، که آغاز امید دوباره است؛ جایی که تاریکی حکم آخر را نمی‌دهد.

در این شب کهن‌آیین، نور رمز هدایت و نشانه حضور خداست. هم‌نشینی نور دین و نور آیین، یک پیوند ناگسستنی. یلدا جایی است که قرآن با آیات رحمت الهی و حافظ با غزل‌های امیدبخش، نویددهنده فردایی روشن خواهند بود، حتی اگر شب بلندترین شب سال باشد.

در این شب، مادران انار می‌شکافند و دانه‌های برکت را در ظرف‌ها می‌ریزند، هندوانه‌های سرخ‌رنگ را می‌برند تا سرمای زمستان، با طعم تابستان گرم شود. کودکان با شوقی لبریز از طراوت کودکی، گرد سفره می‌نشینند و پدران سال‌ها تجربه را این‌گونه بازگو می‌کنند که مهر همیشه ماندگار است و نور همیشه پیروز.

یلدا فرصتی است برای تأمل در آنچه پشت سر مانده و آنچه در پیش است. یلدا دعوتی است برای اندیشیدن، آرام شدن، گوش دادن به نجوای دل. شاید به همین دلیل یلدا تنها یک جشن نیست، یک حال معنوی است.

یلدا ماندگار است و ماندگار خواهد ماند، چرا که در تاریک‌ترین شب سال، انسان را به نور و روشنایی می‌رساند، به او یادآور می‌شود که هیچ شبی آن‌قدر طولانی نیست که در پی‌اش صبحی نباشد. یلدا شب امید به زیستن است، شب بازگشت به خویش.