آمار جهانی: ۳۳ درصد مردم دنیا احساس تنهایی میکنند/ نقش همسایگی در کاهش اضطراب اجتماعی
به گزارش خبرگزاری آنا، برنامه «سایه روشن» با موضوع نقش نگرش همسایه و محله در زندگی اجتماعی ایرانیان و با حضور همراز یادگاری، روانشناس در استودیو و دکتر عزتالله عسگری، کارشناس مسائل فرهنگی به صورت تلفنی گفتوگو کرد.
همراز یادگاری با اشاره به مولفههای زندگی مطلوب اجتماعی گفت: یکی از بنیادیترین نیازهای انسان احساس امنیت است و شناخت همسایگان و پیشبینیپذیر بودن محیط زندگی، نقش بسزایی در تأمین این امنیت و کاهش اضطراب افراد دارد.
وی با بیان اینکه تغییر سبک زندگی باعث کمرنگ شدن بازیهای گروهی کودکان در محلهها شده است، اظهار کرد: در گذشته زیست محلهای تاثیر عمیقی بر رشد مهارتهای اجتماعی کودکان داشت، اما امروز والدین باید با جایگزین کردن فضاهای تعاملی و مدیریت استفاده از فضای مجازی، خلاء ناشی از نبود ارتباطات فیزیکی با همسالان و همسایگان را پر کنند.
این روانشناس در مصاحبه با رادیو گفتوگو با تاکید بر اهمیت مرزبندی سالم در روابط همسایگی خاطرنشان کرد: داشتن ارتباط خوب به معنای نادیده گرفتن حریم خصوصی نیست؛ بلکه حفظ مرزها و پرهیز از مداخله در زندگی دیگران، شرط تداوم و سلامت روابط همسایگی است و این مرزبندی به معنای بیتفاوت بودن نیست، بلکه به معنای احترام متقابل است.
کاهش اعتماد عمومی و گسست هویت محلهای، عامل اصلی شیوع احساس تنهایی
در ادامه عزتالله عسگری با اشاره به آمارهای جهانی مبنی بر احساس تنهایی ۳۳ درصد از مردم دنیا گفت: متاسفانه تنهایی به یک مسئله جهانی تبدیل شده و در ایران نیز به دلیل جایگزینی شبکههای اجتماعی به جای روابط واقعی و کاهش اعتماد عمومی، شاهد گسترش این پدیده هستیم.
وی با بیان اینکه در گذشته هویت محلهای به افراد شخصیت و احساس تعلق میداد، اظهار کرد: در قدیم افراد خود را با نام محلهشان معرفی میکردند و این هویت جغرافیایی باعث ایجاد حس حمایت و امنیت میشد، اما در زندگی آپارتمانی امروز، بسیاری از افراد حتی نام همسایه دیوار به دیوار خود را نمیدانند که این امر ناشی از ضعف فرهنگی در آموزش اعتماد به دیگران است.
این کارشناس فرهنگی در مصاحبه تلفنی با رادیو گفتوگو با تاکید بر اینکه همدلی مهمتر از صرف همسایگی فیزیکی است، تصریح کرد: فرهنگ سنتی ما بر پایه رفاقت و کمک به همنوع بنا شده بود، اما امروز دیوارهای بیاعتمادی باعث شده تا مفهوم همسایگی تنها به مجاورت فیزیکی محدود شود و کارکردهای اجتماعی و حمایتی خود را از دست بدهد.
انتهای پیام/