تماشاگران خشمگین و بلیتهایی که به یک میلیون تومان رسید؛ ما بهترین تماشاگر جهانیم؟
به گزارش خبرگزاری آنا، روز گذشته فینال لیگ برتر کشتی آزاد در سالن هفتمتیر تهران برگزار شد و با قهرمانی تیم بانک شهر به اتمام رسید.مسابقهای که در عین برگزاری کشتیهای نزدیک و جذاب و همچنین شور و حال خاصی که حضور تماشاگر به سالن مسابقات بخشیده بود، متاسفانه پر از حاشیه و جنجال و اتفاقات بد بود، بخشی از سوی تماشاگر و بخشی هم از سوی تیمها و برگزارکنندگان مسابقه.
از اتفاقات صبح دیروز (جمعه) شروع میکنیم، سازمان لیگ و فدراسیون کشتی میدانست که با این حجم از تماشاگر، قطعا سالن هفتمتیر گزینه مناسبی برای فینال لیگ برتر آزاد نیست و به همین علت اولویت اول و اصلی، سالن ۱۲ هزار نفری آزادی بود، اما درنهایت به دلیل آنچه که «آماده نبودن» این سالن عنوان شد، برگزاری مسابقه به سالن هفتمتیر واگذار شد و برای کنترل جمعیت تصمیم بر این شد که بلیتفروشی اتفاق بیافتد.
بلیتهایی که قرار شد به قیمت ۲۰۰ هزار تومان از طریق گیشه و در روز مسابقه فروخته شود که چهار مسابقه را شامل میشود: دو مسابقه نیمهنهایی و دو فینال و ردهبندی.
تماشاگر از ساعات ابتدایی روز جمعه، در صف بلیت ایستاده بود. تماشاگری که قریب به اتفاق آنها جویباری بودند و به سختی، در روزی برفی با هزینهی نسبتا زیاد –باتوجه به درآمد قشر متوسط جامعه- خود را به تهران رسانده بود.
قیمت تعیینشده از سوی سازمان لیگ برای بلیت فینال، ۲۰۰ هزار تومان بود، اما حضور میدانی در این مصاف و صحبت با بخشی از تماشاگران نشان داد که آنهایی که نتوانسته بودند از گیشه بلیت بخرند، حتی تا یک میلیون تومان هم بابت یک بلیت، از دست! (یا به عبارتی بازار سیاه) هزینه کرده بودند. هزینهای که به آن باید وعدههای غذایی یک روزِ خارج از خانه و رفتوآمد و خطرات جاده و... را هم اضافه کرد.
کشتی با دیدار دو تیم استقلال و خیبر شروع شد. باتوجه به اینکه خیبر نتوانسته بود تیمش را با خارجی و ملیپوش تقویت کند، مشخصا استقلال روی کاغذ برنده این کشتی بود و البته خیبر هم با علم به این موضوع، تیمش را خالی گذاشته و ترجیح داد تیم اصلیاش را برای مصاف ردهبندی بگذارد.
تماشاگر بعد از مدتها کشتی حسن یزدانی را تماشا کرد، با کمال احترام، بدون هیچ حاشیهای تشویق کرد و هم کشتی از این حجم از تماشاگر مشتاق در سالن، به وجد آمده بود و هم تماشاگر داشت از کشتی لذت میبرد.
مصاف نیمهنهایی دوم، حریف فینال این تیم را مشخص میکرد که طبعا با توجه به شرایط بانک شهر، آنها دیگر فینالیست محتمل لیگ بودند. در ترکیب بانک شهر هم کلی کشتیگیر مازندرانی و جویباری حضور داشتند.
هدایت این تیم را هم مثل استقلال، یک جویباری برعهده داشت. تماشاگر منتظر مسابقه بود که کشتیگیر بانک شهر روی تشک آمد و چند بار نام علی مومنی کشتیگیر ستارگان از سوی گوینده تکرار شد، اما او روی تشک نیامد و بعد از کلی تعلل و ابهام، درنهایت تک تک کشتیگیران بانک شهر روی تشک آمده و توسط داور دست آنها بالا برده شد.
نمایش زشتی که تماشاگر بابتش پول داده بود! دست کشتیگیر، بدون حریف بالا برود، آن هم نه یک وزن، که ۱۰ وزن. درحالیکه حداقل کشتیهای نوبت صبح باید تا ساعت ۱۳ یا ۱۳:۳۰ به طول میانجامید، پیش از ساعت ۱۲ تماشاگر باید سالن را ترک میکرد و همان زمان هم اعلام شد که کشتی ردهبندی هم برگزار نمیشود. درحالیکه اگر طبق روال مسابقه برگزار میشد و اینطور با اعصاب و روان تماشاگر بازی نمیشد، نهایتا تماشاگر یک ساعت برای صرف ناهار خارج از مجموعه فرصت داشت و بعد دوباره برای تماشای کشتی به سالن برمیگشت.
اما حالا از ساعت ۱۲ تا ۱۷، کشتیای برگزار نمیشد و بلیتهای خریداری شده برای ۴ مسابقه جذاب، به ۲ مسابقه اختصاص پیدا کرد.
خیلی از تماشاگران دوباره به سالن برگشتند، همانجا زمان را گذراندند تا ساعت ۱۷ که سالن بار دیگر پر از تماشاگر شد. تماشاگرِ خسته از ۵ ساعت بیکاری و... سالنِ بسیار گرم و صندلیهایی که پشتی نداشت و برای اینهمه ساعت طولانی تعریف نشده بود.
اینجاست که با هر برد و باختی، تماشاگر به تشک بطری و میوه و شیشه و حتی به ادعای تصاویر منتشر شده، بطری ادرار! به تشک پرتاب میکند.
این بهترین تماشاگر جهان است؟ در عین حال که شرایط برگزاری مسابقه هرگز شرایط خوبی نبود. مربیای که میدانست تیمش باخته، تیم را بیرون میکشد و در این شرایط اسفبار و خستهکننده، گرمای غیرقابل تحمل و شلوغی بیش از حد سالن که خیلیها جای نشستن هم نداشتند، نیم ساعت تعلل در روند مسابقه ایجاد میکند.
درعین حال که تماشاگر حق داشت عصبانی شود، در عین حال که سالن، هرگز شرایط میزبانی از چنین مسابقهای را نداشت؛ اما باز هم این سوال مطرح است که با چه استدلالی از کلیشهی «بهترین تماشاگر جهان» استفاده میکنیم. چرا کشتیگیر داخلی و خارجی حاضر در مرحله پایانی باید با پرتاب بطری و میوه و ... بدرقه شود؟ چرا باید توهین و فحاشی بشنود.
انتهای پیام/