چرا درمانی برای ترافیک همیشگی محورهای شمالی کشور نیست؟
به گزارش خبرنگار آنا، هر هفته با نزدیک شدن به تعطیلات، نام جادههای چالوس، هراز و فیروزکوه بار دیگر در صدر اخبار ترافیکی قرار میگیرد. پلیس محدودیتهای تردد اعمال میکند، جادهها یکطرفه میشوند و هشدارها تکرار؛ اما پرسش اصلی اینجاست: چرا پس از سالها، همچنان سفر به شمال به کابوس ترافیکی ایرانیها تبدیل شده است؟
آزادراهی که ساخته شد و مشکلی برطرف نشد
با افتتاح بخشی از آزادراه تهران–شمال امید میرفت که حجم ترافیک سنگین جاده چالوس کاهش یابد؛ اما کارشناسان اعتقاد دارند گره اصلی در ابتدای مسیر نیست، بلکه ظرفیت محدود شهرها و جادههای ورودی شمال عامل اصلی استمرار ترافیک است.
درواقع، خودروها با سرعت بیشتری به گلوگاههای ترافیکی میرسند و مشکل تشدید میشود.
نبود مناطق جایگزین گردشگری در اطراف پایتخت
حدود ۸ میلیون نفر در تهران و البرز ساکناند و مقصد نخست بسیاری از آنان برای سفرهای چندساعته یا یکروزه، شمال است. نبود مناطق جایگزین گردشگری در اطراف پایتخت نیز باعث شده که بار سفر در روزهای تعطیل تماماً به سمت گیلان و مازندران روانه شود.
یک کارشناس مدیریت راه کشور در گفتوگو با آنا میگوید: این موضوع بیش از سه دهه هست که در کشور وجود دارد و این حجم از تقاضا برای مسیرهایی با ظرفیت محدود، یعنی ترافیک یک نتیجه حتمی برای محورهای شمالی کشور است.
مدیریت سفر؛ حلقه مفقوده ترافیک آخر هفته
اعمال محدودیت، یکطرفه کردن جادهها و ممنوعیت برای خودروهای سنگین، راهحلی واکنشی و موقت است. این روش هر هفته تکرار میشود بدون آنکه برنامهریزی بلندمدت برای توزیع سفرها وجود داشته باشد.
هیچ سامانه هوشمندی برای ثبت و رزرو زمان سفر نیز وجود ندارد تا تعداد خودروها مدیریت شود؛ همه در یک زمان حرکت میکنند و نتیجه، قفل بزرگ در ابتدای جادههای شمال است.
زیرساختهایی که با تقاضا هماهنگ نیست
کمعرض بودن محورهای اصلی، ساختوسازهای بیرویه در حاشیه جادهها، نبود کنارگذر شهری در مسیر، کندی توسعه خطوط ریلی و اتوبوسرانی گردشگری از جمله ضعفهایی است که موجب شده وضعیت کنونی شده و سوال اصلی اینجاست بعد از گذشت سه دهه چرا مسئولین فکری برای ایجاد راهکار مهم و حیاتی برای این بحران همیشگی محورهای شمالی کشور نمیکنند؟
همچنین توسعه گردشگری در شمال بدون تقویت زیرساختها، باعث انباشت مسافر در شهری کوچک شده است. از سوی دیگر، توسعه گردشگری در استانهایی مثل قزوین، زنجان، سمنان و حتی تهرانپیرامون، بهطور جدی دنبال نشده تا سفرها پراکنده شود.
راه برونرفت از این بحران چیست؟
کارشناسان حملونقل برای حل این مشکل چند راهکار اساسی پیشنهاد میدهند:
| راهکار | هدف |
|---|---|
| مدیریت زمان سفر با سامانه رزرو | کنترل تعداد خودروها در هر ساعت |
| توسعه حملونقل ریلی گردشگری | کاهش وابستگی به خودرو شخصی |
| تمرکز بر گردشگری جایگزین | توزیع سفر به استانهای دیگر |
| گسترش فوری زیرساخت و کنارگذرها | افزایش ظرفیت جادهها |
| محدودیت برای خودروهای تکسرنشین | کاهش حجم ترددهای غیرضروری |
فراتر از محدودیت؛ نیاز به راهبرد
محدودیتهای هفتگی پلیس، در لحظه مؤثر اما در طولانیمدت بیاثر است. آنچه این گره قدیمی را باز میکند نه فقط بستن راه، بلکه باز کردن نگاه به مدیریت پایدار سفر است.
در غیر این صورت، جمعه بعدی دوباره همین خبرها تکرار میشود: «محدودیت ترافیکی در جادههای شمال از ظهر امروز آغاز شد…»
انتهای پیام/