چطور مریم یکتایی به تیم ملی فوتبال دوباره دعوت شد؟ تناقضها و سیاست دوگانه در فوتبال زنان ایران
به گزارش خبرگزاری آنا، بازگشت دوباره مریم یکتایی، دروازهبان سابق تیم ملی فوتبال زنان، پس از چند سال غیبت، پرسشهایی را در میان کارشناسان و مخاطبان فوتبال زنان ایجاد کرده است؛ بهویژه آنکه او پیشتر در گفتوگوهایی اعلام کرده بود «دیگر به تیم ملی بازنمیگردد». با این حال نام او در فهرست جدید دعوتشدگان دیده میشود؛ اتفاقی که بدون ارائه توضیح رسمی از سوی فدراسیون رخ داده است.
سیاست دوگانه و بازگشت غیرمنتظره
یکتایی از حدود سال ۲۰۲۱ در اردوهای تیم ملی حضور نداشت و دلیل رسمی آن اعلام نشده بود. او حتی در ترکیه برای باشگاه بشیکتاش و یک باشگاه کم نام و نشانتر دیگر بازی میکرد. حضورش در لیگ ترکیه و سپس تصمیم برای انتقال به لیگ لهستان موجب شده بود که بسیاری او را از دایره انتخابهای تیم ملی خارج بدانند. با این حال فهرست جدید نشان میدهد که کادر فنی تصمیم دیگری گرفته است؛ تصمیمی که تاکنون توضیح شفافی درباره مبنای آن ارائه نشده است.
در فوتبال مردان، معمولاً بازگشت بازیکنی که اعلام انصراف کرده یا مدت طولانی دور بوده، با اطلاعرسانی رسمی یا بیان دلایل فنی همراه است اما در مورد فوتبال زنان، چنین سازوکاری کمتر دیده میشود و همین موضوع بحثهایی درباره استانداردهای متفاوت و نبود پروتکل ثابت ایجاد کرده است.
تناقض در معیارهای انتخاب بازیکن
یکتایی بازیکنی است که طی سالهای اخیر در لیگ ترکیه فعالیت داشته و سبک حضور او در فوتبال خارج از کشور، بر اساس تصاویر و ویدئوهایی که خود در صفحه شخصیاش منتشر کرده، با معیارهای رایج در داخل ایران متفاوت است. با یک جستوجوی ساده در اینترنت میتوان این تفاوتها را مشاهده کرد. او همچنین در سالهای گذشته گفتوگوهایی با رسانههایی نظیر ایراناینترنشنال داشته و حتی بهعنوان کارشناس مهمان در شبکه جم نیز حاضر شده است.
با وجود این سوابق رسانهای و چند سال دوری از تیم ملی، اکنون این پرسش مطرح است که فدراسیون فوتبال بر چه مبنایی تصمیم گرفته دوباره او را به تیم ملی زنان دعوت کند؟ آیا معیارهای حرفهای و مدل حمایتی برای بازیکنان زن همانند فوتبال مردان یکسان اعمال میشود؟ این وضعیت برای برخی تحلیلگران نشانهای از امکان وجود استانداردهای دوگانه در فوتبال زنان است؛ گویی یک معیار برای بازیکنان شاغل در داخل کشور وجود دارد و معیار دیگری برای بازیکنانی که در خارج از ایران فعالیت میکنند.
غیبتهای طولانی و نبود پاسخ رسمی
این پرسش همچنان بیپاسخ مانده که چرا مریم یکتایی طی سه تا چهار سال گذشته از حضور در تیم ملی دور ماند؟ آیا مشکلات ساختاری و مدیریتی که به این دوری انجامید، اکنون برطرف شدهاند یا تغییر سرمربی و حضور مرضیه جعفری موجب شده تصمیمگیریها بیشتر بر اساس ترجیح بازیکن یا سلیقه کادرفنی صورت گیرد؟
موضوع دیگری که بر ابهامات میافزاید، غیبت زهرا خواجوری ـ دروازهبان اول تیم ملی در اردوی ازبکستان ـ است. دلیل واقعی عدم حضور او چه بوده است؟ آیا مصدومیت، دلیل اصلی بوده یا کادرفنی پیش از اعلام رسمی، از وضعیت او اطلاع دقیقی نداشته است؟ اینها پرسشهایی است که فدراسیون تاکنون پاسخ شفافی برای آنها ارائه نکرده است.
آنچه روشن است، این است که فوتبال زنان ایران همچنان با چالشهای جدی در حوزه حرفهایسازی، مدیریت و شفافیت روبهروست. بهویژه در مورد بازیکنانی که خارج از کشور فعالیت میکنند، نشانههایی از برخوردهای متفاوت دیده میشود؛ برخوردهایی که با استانداردهای رایج در فوتبال مردان همخوانی ندارد.
پرسش اصلی اینجاست که فدراسیون فوتبال، با وجود چنین ابهاماتی و نشانههایی از سیاستهای چندگانه، آیا برنامهای روشن و بلندمدت برای آینده فوتبال زنان دارد یا تصمیمات همچنان بر پایه شرایط لحظهای و تغییرات کادرفنی گرفته میشود؟
اهمیت شفافیت در آستانه جام ملتهای آسیا
تیم ملی زنان ایران تنها سه ماه فرصت دارد تا خود را برای جام ملتهای آسیا آماده کند. شکست در دو بازی دوستانه اخیر برابر ازبکستان نیز نیاز به ثبات و فضای آرام را بیشتر کرده است. در چنین شرایطی، اعلام دوباره دعوت یکتایی بدون توضیح، آن هم در حالی که برخی دروازهبانهای حاضر در لیگ داخلی در شرایط مسابقه هستند، باعث شکلگیری پرسشهای جدی در فضای فوتبال شده است.
اهمیت شفافیت در ادامه مسیر
بازگشت مریم یکتایی میتواند تصمیمی فنی باشد؛ اما تا زمانی که سازوکار شفاف، پروتکل ثابت و معیارهای اعلامشده برای انتخاب بازیکنان ارائه نشود، این تصمیم با ابهام همراه خواهد بود. فوتبال زنان ایران برای عبور از این چالشها نیازمند رویکردی حرفهایتر، اطلاعرسانی دقیقتر و ایجاد استانداردهایی است که برای تمام بازیکنان، چه داخلی و چه لژیونر، یکسان اعمال شود.
انتهای پیام/