از «روزگار جوانی» تا «دشتستان»؛ نگاهی فانتزی به دغدغه‌های دانشجویی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، محسن محمدی - سال ۱۳۷۷ مرحوم شاپور قریب سریالی را به نام «روزگار جوانی» روی آنتن شبکه تهران برد. فیلمنامه این سریال که به قلم اصغر فرهادی به رشته نگارش درآمده بود، قصه شش جوان شهرستانی را روایت می‌کرد که برای تحصیل در دانشگاه به تهران آمده بودند و دست قضا آنها را بر سر راه یکدیگر قرار داده بود تا خانه‌ای را به اشتراک برای اسکان و گذاران روزگار انتخاب کنند. سریال روزگار جوانی نه تنها در زمانه خودش یکی از مجموعه‌های نمایشی پرمخاطب تلویزیون بود که حتی در بازپخش‌های بعدی از شبکه آی فیلم هم اقبال مردم را دید و مورد استقبال واقع شد.

۲۷ سال بعد، به سال ۱۴۰۴، امیر بشیری سریال «دشتستان» را با فیلمنامه‌ای از محمد نقایی روی آنتن شبکه یک سیما دارد، این بار هم با محوریت چند دانشجوی شهرستانی که به پایتخت آمده‌اند تا تحصیل کنند و البته در یک خوابگاه دانشگاهی سکنا گزیده‌اند.

همان‌گونه که شش دانشجوی سریال روزگار جوانی ماجرا‌هایی جذاب داشتند که مورد پسند و دلخواه بیننده دهه هفتاد تلویزیون بود، شش دانشجوی دشتستان هم حوادثی را از سر می‌گذرانند و قصه‌هایی دارند که از جاذبه‌های لازم برای جلب نظر مخاطب امروزی جعبه جادویی برخوردار است. کلید و عامل اصلی این توفیق در همراه کردن نسل امروز بیننده تلویزیون، به‌روز بودن قصه و کاراکتر‌ها و انطباق با مناسبات و واقعیت‌های جاری در سطح جامعه و لایه‌های درونی آن است. طبیعی است دانشجوی امروزی با دانشجویان دهه‌های گذشته از هر نظر متفاوت است و نگرش، دغدغه‌ها، مطالبات و پرسشگری‌های خاص خود را دارد. 

رمز موفقیت سریال دشتستان تعریف درست از جوان و دانشجوی امروزی و انعکاس صحیح و منطقی این کاراکتر در قصه است. دانشجویان این سریال چه به لحاظ ظاهری و چه فکری تقریباً شبیه دانشجویانی هستند که در سطح جامعه امروز می‌بینیم و همین مهم، می‌تواند همراهی و همذات پنداری مخاطب را با آنها به دنبال داشته باشد.

فیلمنامه سریال دشتستان کوشیده تا ورای روایت قصه کاراکتر‌های جوانش و اتفاقاتی که در زندگی خصوصی و شخصی هر یک از آنها رخ می‌دهد، نگاهی عمیق و واقعی به طیف دانشجویان داشته باشد و تصویری ملموس و منطقی را از این قشر در معرض دید مخاطب قرار دهد. در تداوم این رویکرد، مشکلات و چالش‌های نسل امروز دانشجویان نیز با رویکردی طنزگونه و در اتمسفری فانتزی‌وار بازتاب داده می‌شود، بدون آنکه به کلیت قصه خدشه وارد شود و ساختار درام با اخلال و سکته مواجه گردد. به بیان بهتر، بیننده درعین‌حال که شاهد یک قصه دراماتیک با رگه‌های کمیک است، پاره‌ای از مشکلات و دغدغه‌های جوان امروزی و به طور مشخص قشر دانشجو را نظاره می‌کند و از کم‌وکیف آن مطلع می‌شود.

سریال «دشتستان» کوشیده تا بخشی از چالش‌ها و دغدغه‌های تحصیلی، مالی، عاطفی، خانوادگی و... قشر دانشجو را به تصویر بکشد و در پسِ درام و کمدی، حرف‌های جدی هم بزند. سریال شبکه یک سیما حتی گاهی یک‌قدم فراتر رفته و از زبان دانشجویان، مطالبه‌گری می‌کند و حرف‌ها و دغدغه آنها را با بیننده به اشتراک می‌گذارد. از سوی دیگر، با طراحی کاراکتر‌های پدران این دانشجویان در فیلمنامه سریال دشتستان، به شکل هوشمندانه‌ای تلاش شده تا چالش‌های جوانان در برخورد با والدین و خانواده و به عبارت دقیق‌تر، بحث تفاوت نسل‌ها و اختلاف سلیقه‌ها و عقاید در پیوند با آن منعکس شود. تفاوت و اختلاف‌نظر و تشتت آرا میان دو نسل از دیرباز بوده و همچنان هست و به‌یقین خواهد بود و گذشتن از کنار این مقوله مهم، حکم چشم‌بستن بر روی واقعیت‌ها را دارد و به ریختن خاکستر بر روی آتش می‌ماند.

یکی دیگر از نقاط قوت سریال دشتستان به تیم بازیگری این مجموعه نمایشی باز می‌گردد. باز در مقام قیاس، اگر ایفاگران نقش‌های جوانان دانشجوی سریال روزگار جوانی بازیگران شناخته شده و معروف زمانه خودشان مانند امین حیایی، نصرالله رادش، بهزاد خداویسی و کیهان ملکی بودند، نقش‌های اصلی دشتستان به جوانان کمتر شناخته شده سپرده شده است. نیما شکیبایی، جواد پولادی، ناصر سجادی حسینی و... به‌عنوان بازیگران نقش‌های اصلی سریال باوجود مستعد بودن، چندان شناخته شده و معروف نیستند و سپردن این نقش‌ها به آنها از ریسک‌پذیری کارگردان و عوامل سریال حکایت دارد.

در هر صورت، سریال دشتستان با بازی وحید آقاپور، سیامک صفری، جواد پولادی، سامان دارابی، ناصر سجادی حسینی، ویدا جوان، شهین تسلیمی، سیروس همتی، مهسا طهماسبی، حدیث میرامینی، مجتبی رجبی و... این شب‌ها از شبکه یک سیما پخش می‌شود. اگر به دنبال یک سریال جذاب با محوریت جوانان هستید، تماشای این سریال از دست ندهید؛ هر شب حول و حوش ساعت ۲۲.