«ورزش» کلید طلایی شکوفایی دانشجویان آیندهساز
خبرگزاری آنا- حسین عقابی؛ ورزش بهعنوان یکی از ارکان اساسی توسعه فردی و اجتماعی، نقش بیبدیلی در محیطهای دانشگاهی ایفا میکند. ورزش نهتنها سلامت جسمانی را تقویت میکند؛ بلکه با پرورش روحیه، اعتمادبهنفس و مهارتهای زندگی، دانشجویان را به افرادی پویا و کارآمد تبدیل میکند. این فعالیت، انگیزه و نشاط را در میان قشر جوان که آیندهسازان کشور هستند تقویت کرده و بستری برای خلق جامعهای سالم و بهدور از چالشهای روحی و روانی فراهم میآورد.
بااینحال، موانع متعددی از جمله کمبود زیرساختها، نبود سیاستهای کارآمد ورزشی و ضعف در فرهنگسازی، توسعه ورزش همگانی در دانشگاهها را با چالش مواجه کرده است.
برنامهریزی هدفمند و سرمایهگذاری مناسب میتواند دانشگاهها را به کانونهای قهرمانپروری و ترویج ورزش همگانی تبدیل کند.
طرحهایی مانند «هر دانشگاه یک باشگاه» و همکاری نهادهای مرتبط، فرصتی طلایی برای شکوفایی استعدادهای ورزشی دانشجویان و تقویت جایگاه ورزش در کشور فراهم میآورد. در همین راستا و به مناسبت هفته تربیت بدنی و ورزش خبرنگار آنا با الهه حیدریان عضو هیئت علمی گروه تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند گفتوگو کرده که در ادامه میخوانید.
آنا: نقش ورزش در محیط دانشگاهی و جایگاه آن در میان دروس دانشگاهی چیست؟
حیدریان: ورزش فراتر از تقویت توان جسمانی بر فعل و انفعالات روحی و روانی دانشجویان تأثیرات شگرفی دارد. این فعالیت، شادی، انگیزه، کارآمدی و اعتمادبهنفس را در فرد تقویت میکند و از او شخصیتی پویا میسازد. در دانشگاه، ورزش بهعنوان یکی از دروس اصلی، سلامت قلب و عروق، مهارت مدیریت زمان، صبر، قانونمندی و توانایی تصمیمگیری بهتر را به دانشجویان هدیه میدهد. اگر بتوانیم با برنامهریزی دقیق در دو حوزه ورزش همگانی و قهرمانی پیش برویم، میتوانیم شاهد افزایش جمعیت ورزشکار در دانشگاهها و تأثیرات مثبت آن در آیندهای نزدیک باشیم.
آنا: چرا دانشجویان باید واحد تربیت بدنی را در کنار دروس تخصصی خود بگذرانند؟
حیدریان: دانشگاه و ورزش دو رکن جدانشدنی برای توسعه جامعه هستند. ورزش همگانی، که تمرکز اصلی در تعامل با دانشگاه است به دانشجویان کمک میکند تا نهتنها جسم سالمی داشته باشند؛ بلکه از نظر روانی و اجتماعی نیز رشد کنند. ورزش، اراده و روحیهای قوی در برابر مشکلات زندگی به دانشجویان میبخشد و آنها را به افرادی جوانمرد و اخلاقمدار تبدیل میکند. این واحدها، فرصتی برای پرورش مهارتهایی هستند که در زندگی روزمره و حرفهای دانشجویان تأثیرات ماندگاری دارند.
آنا: جایگاه ورزش در میان اساتید و دانشجویان چگونه است؟
حیدریان: به دلیل مشکلات اقتصادی، فشار کاری، محدودیت زمانی و کمبود فرهنگسازی رسانهای، توجه به ورزش در جامعه و حتی دانشگاهها به اندازه کافی نیست. بااینحال، استادان و دانشجویان با درک اهمیت ورزش میتوانند نقش کلیدی در ترویج آن ایفا کنند. اگر فرهنگ ورزش از کودکی نهادینه و زیرساختهای لازم فراهم شود، شاهد مشارکت بیشتری خواهیم بود. دانشگاهها با امکانات خوبی که دارند، میتوانند بستری برای احیای ورزش، بهویژه در میان دانشجویان دختر، فراهم کنند.
آنا: با وجود تأکیدات فرهنگی و دینی بر ورزش، چرا این حوزه در کشور مورد توجه شایسته قرار نگرفته است؟
حیدریان: نبود سیاستهای کارآمد ورزشی، کمبود بودجه، منابع مالی محدود، و نبود زیرساختهای کافی از چالشهای اصلی توسعه ورزش همگانی هستند. سرمایهگذاری و حمایت مالی از سوی دولت، بخش خصوصی یا حتی مردم بهصورت جدی دنبال نمیشود.
همایشهای نمایشی برخی نهادها نیز کافی نیست. اگر سیستم حاکم بر ورزش کشور تصمیمگیریهای دقیقتری داشته باشد، میتوانیم ستارگان ورزشی بیشتری از میان دانشجویان ببینیم. بیتوجهی برنامهریزان آموزشی به نهادینهسازی فرهنگ ورزش نیز دانشجویان را به افرادی منفعل در این حوزه تبدیل کرده است.
آنا: چقدر به این جمله که «سلامت جسم مقدمه سلامت روح است» اعتقاد دارید؟
حیدریان: کاملاً به این جمله اعتقاد دارم. تحقیقات نشان دادهاند که ورزش صحیح، اضطراب را کاهش میدهد، اعتمادبهنفس را تقویت میکند و هماهنگی بین اعصاب و مراکز تقویتکننده آنها را بهبود میبخشد. ورزش نهتنها جسم را ورزیده میکند؛ بلکه اراده، روحیه و اخلاق پسندیده را نیز پرورش میدهد. سلامت جسمی و روانی بهصورت زنجیرهای به هم متصل هستند و تقویت یکی، دیگری را نیز بهبود میبخشد.
آنا: موانع توسعه ورزش در دانشگاهها چیست؟
حیدریان: کمبود امکانات ورزشی، مشکلات اقتصادی، و نبود فرهنگسازی از کودکی از مهمترین موانع هستند. علاوه بر این، برنامهریزی هدفمند در ساختار آموزشی کشور برای ورزش، چه در دانشگاهها و چه در سطوح پایینتر، وجود ندارد. سه مجموعه فدراسیون ورزشهای دانشگاهی، اداره کل تربیت بدنی سازمان امور دانشجویان و پژوهشگاه علوم ورزشی میتوانند با همکاری یکدیگر تحرک جدی در ورزش دانشگاهی ایجاد کنند؛ اما این نیازمند همت جمعی و برنامهریزی دقیق است.
آنا: آینده ورزش در میان دانشجویان و جوانان را چگونه میبینید؟
حیدریان: با توجه به ظرفیتهای موجود، آینده ورزش در کشور میتواند روشن باشد به شرطی که برنامهریزی درستی انجام شود. طرحهایی مانند «هر دانشگاه یک باشگاه» که توسط فدراسیون ملی ورزشهای دانشگاهی اجرا میشود، میتواند با استفاده از زیرساختهای دانشگاهها و آمایش سرزمین، دانشجویان را به سمت تیمهای ملی هدایت کند. هدف این است که دانشگاهها به قهرمانپروری روی آورند و با پایش سلامت جسمانی و ترویج ورزش همگانی، مشارکت دانشجویان، بهویژه دختران، افزایش یابد.
آنا: آیا اطلاعی از سرانه ورزش در دانشگاهها دارید و چه میزان باید به این حوزه اختصاص یابد؟
حیدریان: اختصاص سرانه مشخص به ورزش در دانشگاهها امری حیاتی است؛ اما اطلاعات دقیقی از میزان فعلی آن در دست نیست. برای توسعه ورزش، باید سرمایهگذاری قابلتوجهی در زیرساختها، نیروی انسانی متخصص و برنامهریزی انجام شود. ورزش همگانی و قهرمانی هر دو نیازمند بودجه کافی هستند تا بتوانند بهصورت مؤثر اجرا شوند. این سرمایهگذاری نهتنها سلامت دانشجویان را تضمین میکند؛ بلکه به توسعه اجتماعی و فرهنگی کشور نیز کمک خواهد کرد.
انتهای پیام/