میکروبیولوژیست‌های پرخاطره‌ای که درس مهربانی دادند + تصاویر
سمیه میناخانی، زنجان، گروه واحدهای دانشگاهی آنا- آذر سال ۹۴، خبر کشیدن بخیه‌های صورت یک کودک به خاطر اینکه خانواده وی توان پرداخت هزینه‌های درمان را نداشت، احساسات بسیاری را جریحه‌دار کرد و همین موضوع، بهانه‌ای شد تا در گروه تلگرامی «میکروبیولوژیست‌های پرخاطره»، جرقه تشکیل موسسه خیریه «کلبه مهربانی» زده شود.
موسسه‌ای که به گفته دکتر پریوش قادری‌نیا، مدیرعامل این موسسه، در یک جمع دوستانه ۲۰ نفره متولد شد و دکتر محسن اجلی پیشنهاد آن را در گروه داد تا اغلب دانشجویان سال‌های ۷۴ تا ۷۷ رشته میکروبیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان که اکنون مدارج بالای علمی را طی کرده و مدرک دکتری داشتند و تحت تاثیر اتفاق رخ داده در مورد آن کودک نیازمند قرار گرفته بودند، آستین همت بالا زده و برای حمایت از چنین خانواده‌هایی دست به کار شوند.
قادری‌نیا با بیان اینکه دوستان این گروه از ایده کار خیریه حمایت کردند، می‌گوید: «۲۰ آذر سال گذشته بنای این کار را گذاشتیم و کم‌کم افراد دیگری از خانواده اعضا و کسانی که نام گروه را شنیده بودند به آن اضافه شد و اکنون به مرحله‌ای رسیده‌ایم که گروه کلبه مهربانی نزدیک به ۶۰۰ نفر عضو دارد و علاوه بر آن کسانی هم هستند که عضو این گروه نیستند ولی خارج از این شبکه اجتماعی در کارهای گروه همکاری دارند.»
مدیرعامل موسسه خیریه «کلبه مهربانی» اولویت این موسسه را کمک به نیازمندان بیمار و معلولان بیان کرده و ادامه می‌دهد: «فعلا کمک‌های ما به این افراد به صورت مالی است ولی در کارهای آتی خود، در نظر داریم که درمانگاه یا کلینیک ویژه‌ای برای این افراد تاسیس کنیم و هرکدام از خیران بخشی از کار را انجام دهند چون اغلب اعضای این موسسه پزشک هستند و همه تمایل به انجام کار خیر در این کلبه دارند.»
البته به گفته اجلی، عضو هیات مدیره این موسسه خیریه، اکنون افراد مختلفی در گروه حضور دارند که در میان آنان نماینده مجلس و عضو شورای شهر نیز وجود دارد و در نخستین اقدام، سبد غذایی در بین تعدادی از خانواده‌های نیازمند زنجان و تعدادی نیز بخاری در شهر ارومیه توزیع شد.
وی می‌گوید: «بعد از این اقدام، موضوع دیوار مهربانی در گروه تلگرامی کلبه مهربانی مطرح شد و برخی انتقاد داشتند که عده‌ای لباس‌های کهنه در این محل قرار می‌دهند و گاهی هم این لباس‌ها زیر باران می‌ماند و بلااستفاده می‌شود، ضمن آنکه چهره شهر را زشت می‌کند، به همین دلیل تصمیم به طراحی سازه‌ای گرفتیم که عنوان کلبه مهربانی را به آن دادیم و در منطقه شهرک کارمندان جای گرفت.»
اجلی تهیه منابع مالی برای خرید این سازه شهری را از سوی یکی از خیران گمنام شهر اعلام می‌کند و ادامه می‌دهد: «به صورت نمادین، تصاویری از چگونگی قرار گرفتن لباس، کفش، عروسک و غذا در یخچال کلبه تهیه کردیم تا این فرهنگسازی را انجام دهیم که چگونه می‌توان به صورتی منظم، لوازم اهدایی خود به کلبه را در این محل قرار داد تا نیازمندان از آن بهره‌مند شوند.»
وی از نقدهایی که از کلبه مهربانی و تلبار شدن لباس‌های کهنه در آن صورت می‌گیرد، سخن گفته و می‌گوید: «می‌گویند چرا کسی را در این محل قرار نمی‌دهید تا این لباس‌ها را مرتب کند، پاسخ ما اما این است که می‌خواهیم مردم یاد بگیرند لباس‌های دورریختنی را به این محل نیاورند و غذاهای اضافه خود را در یخچال قرار دهند؛ خدا را شکر در ایام ماه رمضان، این یخچال همواره پر بوده است و این نشان از موفقیت این کلبه در شهر است.»
عده‌ای معتقدند جمع‌شدن نیازمندان در اطراف این کلبه چهره شهر را زشت می‌کند ولی اجلی به این سخنان چنین پاسخ می‌دهد که: «حتما این افراد نیازمندند و این تلنگری است به همه کسانی که دور سفره‌های رنگارنگ افطار جمع می‌شوند و دست عده‌ای از یک افطاری ساده هم کوتاه است. برخی هم می‌گویند افراد معتاد در این محل جمع می‌شوند ولی اعضای ما معتقدند این افراد هم نیازمند و بیمارند و اگر غذا و لباس آنان از طریق این کلبه تامین نشود، ممکن است دست به دزدی بزنند.»
وی از عملکرد منفی صدا و سیما در قبال این کلبه انتقاد کرده و می‌افزاید: «شبکه اشراق با اینکه این طرح را دید ولی هیچ فرهنگسازی برای آن نکرد و رادیوی زنجان نیز به جای تشویق، آن را نقد کرد، با این اوصاف به نظر می‌رسد که صدا و سیمای زنجان رسما به خواب رفته است ولی علی‌رغم این بی‌مهری‌ها، کلبه عملکرد موفقی داشت و در حالی که از تامین ۸ سبد غذایی در زنجان کار را آغاز کرده بود، در شب شهادت امام علی (ع) این بسته‌های غذایی به ۱۰۰ سبد کامل غذایی برای مصرف یک ماه خانواده رسید و آن را در میان افرادی که شناسایی شده و در لیست کلبه قرار داشتند، توزیع کردیم.»
به گفته مدیرعامل موسسه، کار شناسایی افراد نیازمند در این کلبه از طریق ۱۰ عضو هیات مدیره و تعداد محدودی از اعضا انجام می‌گیرد که در گروه‌های خیریه دیگر نیز عضو بوده و همکاری متقابلی با یکدیگر دارند.
اجلی در مورد قراری که در گروه دوستانه خود از ابتدا برای کمک به افراد نیازمند گذاشته بودند سخن گفته و می‌افزاید: «قرار بود ماهانه هر نفر مبلغ ۱۰ هزار تومان در هر ماه پرداخت کنند و اکنون نیز اگر هر عضو به صورت ماهانه همین مبلغ را بپردازد، ۶ میلیون تومان در ماه جمع می‌شود هرچند که اجباری برای این کار وجود ندارد و ما فقط یادآوری می‌کنیم تا کسانی که تمایل دارند این کمک مالی را انجام دهند، شاید برای هر فرد این مبلغ بسیار کم باشد ولی وقتی این مبالغ جمع می‌شود، کارهای زیادی با آن می‌توان انجام داد.»
وی اجرای طرح «یه لقمه مهربونی» از سوی این موسسه در ایام جشن نیمه ماه رمضان را در راستای اقدام فرهنگی می‌داند که آموزش افطاری ساده به مردم می‌داد و در آن، افراد نیازمند و بی‌نیاز، با هم در یک مکان افطار کردند و جشن گرفتند و شاید باور آن سخت باشد که هزینه دو روز جشن با حضور بیش از هزار نفر در هر روز، ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان شد و پول آن از محل نذورات مردمی برای این افطاری، کمک هیات مدیره و فروش آش در محل کارخانه کبریت تامین شد.
این عضو هیات مدیره از توزیع بیش از دو هزار بسته افطاری ساده در جشن تولد امام حسن (ع) یاد کرده و ادامه می‌دهد: «از روز اول هدف ما گداپروری نبود، ما سعی داریم بر روی اشتغال افراد نیازمند کار کنیم و قصد داریم در کنار این موسسه خیریه، یک کار اقتصادی مثل راه‌اندازی کلینیک یا درمانگاه انجام دهیم و از افراد نیازمند بر اساس تخصصشان در آن استفاده کنیم، بیماران نیازمند را به صورت رایگان پذیرش کنیم و هزینه‌ای که از بیماران عادی اخذ می‌شود را به این موسسه خیریه اختصاص دهیم. شاید باور نکنید اما اکنون خانواده‌ای تحت پوشش داریم که در آن دانشجوی پزشکی تربیت می‌شود و شاید الان به کمک ما نیاز داشته باشد و به زودی بی‌نیاز خواهد شد. هدف ما تامین شغل برای هر تعداد از افرادی است که به خاطر نداشتن شغل نیازمند شده‌اند.»
اجلی می‌گوید: «گاهی اوقات به ما انتقاد می‌کنند چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است، ما گاهی کمک‌های مختصری به برخی از شهر‌ها از جمله میانه، رشت و ارومیه می‌کنیم و دلیل آن کمک‌های زیادی است که از شهرهای دیگر به ما می‌شود و نصف اعضای این موسسه خیریه در شهرهای دیگر حضور دارند و کسانی که در این شهر‌ها کمک ما را دریافت می‌کنند در وضعیت اسفناکی قرار دارند و دریافت این کمک‌ها برای آنان بسیار ضروری است.»
گروه تلگرامی «میکروبیولوژیست‌های پر خاطره» با تاسیس این موسسه خیریه حالا فراگیر‌تر از آن شده‌اند که محدود به ۲۰ عضو خود باشند، حالا ۶۰۰ نفر از هموطنان با این گروه خاطره مشترک دارند و با کمک هم «کلبه مهربانی» راه انداخته‌اند، «یک لقمه مهربانی» را بر سر سفره افطاری مردم این شهر برده‌اند و در جشنواره آش رمضان نیز که چند روز پیش در همین شهر برگزار شد، «یک کاسه محبت به گرمی دل‌های پاک» به دست مردم سپردند تا عواید آن را صرف کمک به بیماران نیازمند و معلول کنند.
انتهای پیام/