آلمان چگونه هنرمندان معترض به نسل‌کشی غزه را ساکت کرد؟

 به  گزارش خبرگزاری آنا به نقل از «نیشن»، آلمان که در گذشته به عنوان پناهگاهی برای هنرمندان و محل رشد آزادی‌های هنری شناخته می‌شد، در سال‌های اخیر به شاهد یک تغییر جدی در سیاست‌های فرهنگی خود تبدیل شده است. این تغییر به ویژه در واکنش به جنگ صهیونی علیه فلسطین و نسل کشی در غزه مشهود بوده است. از زمان وقوع طوفان الاقصی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ اسرائیل عملیات نظامی گسترده‌ای را در غزه آغاز کرد و موجی از سرکوب در حوزه فرهنگ و هنر آلمان به راه افتاد. دولت آلمان، که همواره به آزادی بیان و هنر احترام می‌گذاشت، به تدریج هنرمندان و فعالان فرهنگی را تحت فشار قرار داده است تا از ابراز عقاید سیاسی خود درباره فلسطین و اسرائیل خودداری کنند.

یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های این سرکوب، واکنش به سخنان نان گلدین، هنرمند مشهور آمریکایی، بود. گلدین که به عنوان یک فعال حقوق بشر شناخته می‌شود، در افتتاحیه نمایشگاه خود در Neue Nationalgalerie برلین، از نسل کشی در غزه و لبنان انتقاد کرد و تاکید نمود که ضدصهیونیسم هیچ ربطی به یهودی ستیزی ندارد. این سخنان با استقبال گسترده‌ای از سوی تماشاگران رو‌به‌رو شد، اما پس از آن، مقامات فرهنگی آلمان و رسانه‌ها به شدت این سخنان را مورد انتقاد قرار دادند و آن را "بی مزه" و "شرم آور" خواندند.

در ادامه، این فشار‌ها ادامه یافت و بسیاری از هنرمندان، نویسندگان و معلمان که به حمایت از فلسطین پرداخته بودند، تحت تهدید لغو قرارداد و شغل‌های خود قرار گرفتند. بیش از ۱۸۰ هنرمند و فعال فرهنگی در آلمان از زمان آغاز جنگ رژیم صهیونی علیه غزه به دلیل حمایت از فلسطین و انتقاد از این رژیم بیکار شده‌اند. بسیاری از این افراد فلسطینی یا یهودی بوده‌اند، اما در مجموع، فضای فرهنگی آلمان به شدت محدود و کنترل شده است.

این تحولات نشان می‌دهد که در عین حال که آلمان همچنان به عنوان یک کانون هنر و فرهنگ شناخته می‌شود، سیاست‌های داخلی اش تحت تاثیر فشار‌های سیاسی و اقتصادی قرار گرفته است. بسیاری از هنرمندان اکنون دیگر از آزادی بی حد و مرزی که برلین در دهه‌های گذشته به آن مشهور بود، برخوردار نیستند. حتی کسانی مانند نان گلدین که دارای شهرت جهانی هستند و به نوعی "بیش از حد بزرگ برای محدود شدن" محسوب می‌شوند، در معرض سرکوب قرار گرفته‌اند.

در نهایت، این تحولات نشان می‌دهد که چگونه هنر و آزادی بیان در آلمان از ابزاری برای مقاومت و نقد به ابزاری برای کنترل و سرکوب تبدیل شده‌اند. جامعه هنری آلمان در حال حاضر با یک دگرگونی عمیق روبروست که ممکن است اثرات بلندمدتی بر سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی این کشور داشته باشد.