آغاز بازی مقصرسازی در جنگ اوکراین

گروه سیاست و جهان خبرگزاری علم وفناوری آنا؛ حنیف غفاری، سران  ناتو در حال زمینه سازی برای اعلام شکست نهایی اوکراین در جنگ با روسیه هستند.

مقامات دولت بایدن  هشدار داده اند  که اگر کنگره آمریکا تا پایان سال جاری میلادی اقدامی نکند، دیگر پولی در جهت تامین تسلیحات به اوکراین ندارد.

کاخ سفید در مورد هزینه‌کردهای قبلی برای اوکراین توضیح داد.کاخ سفید در نامه‌ای خطاب به مایک جانسون، رئیس  مجلس نمایندگان و دیگر رهبران کنگره آمریکا هشدار داد که زمان و پول ایالات متحده برای کمک به اوکراین در جنگ با روسیه رو به اتمام است.

از سوی دیگر، ینس استولتنبرگ دبیر کل پیمان آتلانتیک شمالی برای نخستین بار از آغاز جنگ اوکراین، سیگنال شکست کی یف در جنگ را به نظام بین الملل مخابره کرده از "خبرهای بد"برای ناتو سخن گفته است. به نظر می‌رسد  مخاطب خاص مواضع آتلانتیکی‌ها شخص زلنسکی است!

به راستی چه اتفاقی در اوکراین رخ داده و دلیل موضع گیری اشکار مقامات ناتو در قبال این پرونده چیست؟

واقعیت امر این است که بازی مقصرسازی شکست در جنگ اوکراین آغاز شده است. این بازی در فضای سیاسی آمریکا ، معطوف به انتخابات ریاست جمهوری سال 2024 طراحی شده است: دموکراتهای کاخ سفید معتقدند شکست اوکراین به واسطه جلوگیری جمهوریخواهان از تصویب کمکهای مالی به کی یف صورت گرفته و در مقابل، جمهوریخواهان می گویند از ابتدا راهبرد مدیریت جنگ توسط واشنگتن ( دولت بایدن ) اشتباه بوده و نباید شکست جاری را به رقبای سیاسی بایدن نسبت داد.

در ماورای این منازعات، یک حقیقت مطلق خودنمایی می کند و آن، "شکست میدانی اوکراین" است.

حدود دو سال قبل، سران ناتو از دولت زلنسکی در کی یف خواستند تا به نیابت از آنها بر گسترش ناتو به شرق اصرار ورزد و امنیت پیرامونی و استراتژیک روسیه را به چالش بکشد.

نتیجه اصرار اوکراین بر عضویت در ناتو و محاصره راهبردی روسیه، چیزی جز آغاز یک جنگ جدید در نظام بین الملل نبود.

در طول دو سال اخیر، بارها مقامات آمریکایی و انگیسی مانع از چینش میز مذاکرات دوجانبه کی یف -مسکو شدند زیرا معتقد بودند می توان با ارسال گسترده تسلیحات و آموزش هر چه بیشتری نیروهای اوکراینی، شکست روسیه را تضمین کرد.

اکنون پایان سال 2023 میلادی، سران ناتو به دنبال راهکاری برای وادارساختن رئیس جمهور شکست خورده اوکراین برای حضور پای میز مذاکره با مسکوهستند! به عبارت بهتر، آنها در حال مقدمه سازی برای راهکاری هستند که تا قبل از این خط قرمز آنها محسوب می شد.

درا ین معادله، سرنوشت زلنسکی کمترین اهمیتی برای بازیگران غربی ندارد. او نیز به مانند دیگر مهره های بازی آمریکا در طول تاریخ روابط بین الملل محکوم به تباهی بوده و تاریخ مصرف وی برای بانیان آغاز جنگ اوکراین به پایان رسیده است.

اکنون منازعه در غرب، دیگر بر سر حدودو ثغور حمایت از زلنسکی و جنگ اوکراین نیست، بلکه بر سر فرار از مسئولیتهای تعیین شده و ادعایی در این آوردگاه است.

همچنین رسانه های غربی قدرت تئوریزه کردن جنگ اوکراین و تبیین چرایی حمایت از این منازعه را از دست داده‌اند و اقناع حداقلی افکار عمومی آمریکا و اروپا از عهده آنها بر نمی‌آید.