رویارویی «ماکرون» با یک چالش حیثیتی/ فرانسه در قبال اینترنت رویکرد دوگانه دارد

حسن عابدینی کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با خبرنگار جهان خبرگزاری علم و فناوری آنا، در خصوص ریشه اعتراضات در فرانسه که به ناامنی کشیده شده است، گفت: اعتراضاتی که هم اکنون در پاریس و دیگر شهر‌های فرانسه دیده می‌شود، نمادی از یک کوه یخی است که فقط نوک آن بیرون است. دلیل این امر آن است که فرانسه طی چند سال گذشته دچار تحول در برخی از حوزه‌ها شده است. 

وی افزود: نخست اینکه رهبران فعلی فرانسه کوتوله‌های سیاسی هستند که توان اداره این کشور را ندارند. وقتی مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم زمانی «ژاک شیراک»، «فرانسوا میتران» و افرادی از این قبیل، زمام امور را در فرانسه بر عهده داشتند. فارغ از اینکه نوع سیاست گذاری آن‌ها چگونه بوده، اما دارای یک اندیشه‌ای بودند و تلاش می‌کردند تا سیاست و راهبرد‌های خود را دنبال کنند.

کارشناس مسائل بین‌الملل اظهار کرد: نکته اول اینکه ما امروز شاهد هستیم که از مدت‌ها قبل، افرادی مانند «نیکلا سارکوزی» و «اماموئل ماکرون» سکان فرانسه را در دست دارند که پیرو بی چون و چرای آمریکا شده‌اند. 

عابدینی با بیان اینکه نکته دوم مسئله مهاجرت و مهاجرین است که روزگاری به عنوان یک نقطه قوت در اروپا به ویژه در فرانسه مطرح می‌شد، گفت: اما اکنون به عنوان یک چالش و یک بحران تلقی می‌شود. مدت‌ها است که کشور فرانسه دیگر از جامعه چند نژادی و چند فرهنگی حرفی به میان نمی‌آورد، به این دلیل که امروز، از دید مقامات فرانسوی، مهاجرین به عنوان یک مشکل برای این کشور تلقی می‌شوند. 

وی تصریح کرد: به همین دلیل قانون مهاجرت تغییر پیدا کرده است و برخی از مسائل هویتی که تا الان پنهان بوده الان هویدا شده است.

کارشناس مسائل بین‌الملل نکته سوم را رشد ملی‌گرایی دانست و گفت: ملی‌گرایی روز به روز در فرانسه رشد پیدا می‌کند. ملی گرایی افراطی به گونه‌ای است که هم در حوزه قوانین این مسئله را می‌بینیم و هم در حوزه برخورد‌های خشنی که با مهاجرین در این کشور صورت می‌گیرد که گاهی اوقات اصول اصلی مبتنی بر دموکراسی در فرانسه را نقض می‌کند. 

عابدینی با اشاره به اینکه نکته چهارم مشکلات اقتصادی است که این کشور را دستخوش ناآرامی کرده است، افزود: این قضیه در دوران کرونا افزایش پیدا کرد، اما الان دارد روز به روز بیشتر می‌شود.

وی تاکید کرد: این موضوعات در ابتدا در قالب جلیقه زرد‌ها و تظاهراتی که در روز‌های شنبه در فرانسه اتفاق می‌افتاد جلوه‌گر شد. به گونه‌ای که مهاجرین، کسانی که مشکلات معیشتی داشتند، افرادی که نسبت به افزایش سن بازنشستگی معترض بودند و کسانی که نسبت به اقدامات پلیس معترض بودند، به کف خیابان‌ها می‌آمدند.

کارشناس مسائل بین‌الملل بیان کرد: اما این مسئله‌ای نبود که دولت بتواند آن را حل کند و دیدیم تقریباً بیش از سه سال است که موضوع جلیقه زرد‌ها در فرانسه به عنوان یک معضل برای دولت مکارون درآمده است. 

عابدینی گفت: بعد از این قضیه، کار به جایی رسیده است که با کشته شدن «نائل. ام» جوان ۱۷ ساله الجزایری تبار، این تبعیض نژادی که تاکنون تلاش می‌شد به رسانه‌ها کشیده نشود، موج خشم خفته مردمی در این کشور را به غلیان انداخت.

وی تصریح کرد: بنابراین اگر بخواهیم که ریشه‌های این قضیه را نگاه کنیم، باید هم در حوزه‌های هویتی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاست خارجی که پیروی بی‌چون و چرا از آمریکا را در دو دولت اخیر شاهد هستم، جستجو کنیم. 

کارشناس مسائل بین‌الملل‌ در خصوص ناتوانی دولت ماکرون در پاسخگویی به اعتراضات، اظهار کرد: پاسخ این مسئله به ریشه‌های دیرینه و سیاست‌های اصلی دولت گذشته این کشور برمی‌گردد. ماکرون یا باید از تمام سیاست‌های اتخاذ کرده عقب نشینی کند که طی سه سال گذشته نشان داده است نمی‌خواهد یا نمی‌تواند این کار را انجام دهد. 

عابدینی گفت: زیرا عقب نشینی منجر به سرنگونی وی می‌شود. اما حتی اگر ماکرون مقاومت کند هم اعتراض‌ها استمرار پیدا خواهد کرد چرا که مردم معتقد هستند این موضوع باید به صورت ریشه‌ای حل شود. 

وی با بیان اینکه بحث معیشت، بحثی نیست که دولت ماکرون بتواند آن را به آسانی حل کند، اظهار کرد: مسئله بازنشستگی و قوانینی که به پلیس اجازه می‌دهد به راحتی برخورد تند و خشن با مردم داشته باشند، موضوعی نیست که به راحتی قابل حل و فصل باشد.

کارشناس مسائل بین‌الملل اضافه کرد: بنابراین به نظر می‌رسد که این، یک بحث حیثیتی برای دولت ماکرون شده است و این بحث حیثیتی می‌تواند عواقب وخیمی را برای ساختار نظام سیاسی فرانسه در پی داشته باشد.

عابدینی با اشاره به اینکه در زمان اغتشاشات ایران، آن‌ها محدودیت‌های اینترنتی را محکوم می‌کردند، اما الان خودشان دست به چنین کاری زدند، گفت: گاهی اوقات کشوری مانند فرانسه که همواره ادای دموکراسی را در می‌آورد، می‌خواهد در نظام بین‌الملل به عنوان یک بازیگر آزادی‌خواه مطرح شود، اما وقتی در کشور خودشان چنین اتفاقی می‌افتد، جنبه امنیتی پیدا می‌کند و وقتی مسئله جنبه امنیتی پیدا کرد، اتفاقاً اروپایی‌ها از معیار‌های دوگانه شدیدی استفاده می‌کنند. 

وی افزود: مثلاً اگر در اغتشاشات ایران کسی مجروح شود یا کشته شود سریع اعتراض می‌کنند، در مجالس و پارلمان‌های خود درباره‌ی این مسئله صحبت می‌کنند، اما وقتی در مورد خودشان است قطعاً سکوت پیشه می‌کنند. 

کارشناس مسائل بین‌الملل تصریح کرد: بنابراین این مسئله به استاندارد‌های دوگانه‌ای که در اروپا است، برمی‌گردد. ما این مسئله را در مورد حقوق بشر هم داشتیم. ما می‌بینیم که اتفاقاتی که در خیابان‌های فرانسه می‌افتد و برخورد خشونت آمیز، در بالاترین سطح با تظاهرات کنندگان است، اما این مسئله را به راحتی از کنارش عبور می‌کنند. اما در سایر کشور‌ها در مورد آن اعتراض می‌کنند.

عابدینی در پایان گفت: وقتی منافع خودشان در خطر قرار می‌گیرد، در مورد جریان آزاد اطلاع رسانی شدیدترین سانسور‌ها را اعمال می‌کنند، اما از دیگران می‌خواهند که هیچ گونه کنترلی روی رسانه‌ها نداشته باشند. می‌بینیم که الان در مورد تظاهرات چگونه برخورد می‌کنند و تصاویری که دیده می‌شود حکایت از این برخورد دوگانه است.