ارمنستان زیر فشار ترامپ به روابط با تل‌آیو تن داد/نیاز مبرم ایروان به تعامل با ایران

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، تصمیم ارمنستان به افتتاح رسمی سفارت خود در فلسطین اشغالی و اعزام سفیر مقیم به رژیم صهیونیستی پس از سفر مشاور امنیت ملی وقت کاخ سفید در پاییز ۲۰۱۸ به ایروان و ترغیب آن کشور به همراهی با اهداف آمریکا مطرح و طبق زمان‌بندی در پایان مارس ۲۰۲۰ (۱۱ فروردین ماه ۹۹) عملیاتی خواهد شد و به این ترتیب ارمنستان جزو ۹۰ کشور دارای سفارت در سرزمین ها اشغالی خواهد بود. 

بیشتر بخوانید:

باکو تحت تأثیر غرب مسلمانان را محدود می‌کند

علاوه بر توصیه آمریکا به دولت غرب‌گرای ارمنستان برای تقویت روابط با رژیم صهیونیستی؛ وزارت امور خارجه و سیستم امنیتی این رژیم غاصب نیز از مدت‌ها قبل مقامات ارمنستان را با تشویق‌های لازم و رفت‌وآمدهای متعدد مجاب کردند که ایروان اقدام به گشایش سفارت در فلسطین اشغالی کند و حتی درخواست کرده‌اند که شهر بیت‌المقدس محل استقرار این سفارتخانه باشد.

بدیهی است یکی از اولویت‌های اساسی صهیونیست‌ها از تحکیم روابط با کشورهای منطقه قفقاز تأثیرگذاری بر فضای ژئوپلیتیک آن به‌ویژه ایجاد اختلال در روابط کشورهای سه‌گانه قفقاز جنوبی با ایران از سویی و بهره‌مندی از فرصت همجواری این کشورها با جمهوری اسلامی ایران با هدف پیشبرد اقدامات امنیتی و اقتصادی ضد ایرانی خود از سوی دیگر است.

سابقه روابط ارمنستان و رژیم صهیونیستی

میرقاسم مؤمنی، کارشناس امور ارمنستان در گفتگو با خبرنگار حوزه آسیای گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا در این باره گفت: بعد و حتی قبل از فروپاشی شوروی سابق از سال ۱۹۸۸ آژانس  «سوخونت» در زمینه مهاجرت یهودیان به سرزمین‌های اشغالی فعالیت می‌کرد. این آژانس در کشورهای حوزه قفقاز، آسیای میانه و روسیه به ساماندهی مهاجرت یهودیان به سرزمین‌های اشغالی اقدام می‌کرد. در این مدت برخی از یهودیان که در ارمنستان زندگی می‌کردند، از طریق این آژانس به اسرائیل مهاجرت داده شدند.

وی با بیان اینکه روابط ارمنستان و رژیم صهیونیستی از آن زمان وجود داشته است و حتی با گرجستان و جمهوری آذربایجان نیز روابطی وجود داشت، افزود: دولت ارمنستان تحت تأثیر اختلافات دینی و طایفه‌ای تاریخی بین یهودیان و ارمنیها قرار داشت و لابی یهودیان و ارامنه در آمریکا بسیار نفوذ داشتند. لابی ارامنه دومین لابی قدرتمند در جهان بعد از لابی صهیونیستی است.

مؤمنی تأکید کرد: دولت‌هایی که در ارمنستان روی کار می‌آمدند دو برنامه داشتند؛ نخست، استفاده از ظرفیت‌های موجود در رژیم‌ صهیونیستی برای توسعه منابع کشاورزی، دامداری و صنعتی و دوم، تنظیم روابط با جمهوری اسلامی ایران. با توجه به جنگ قره‌باغ و زیر فشار قرار گرفتن ارمنستان از سوی جمهوری آذربایجان و ترکیه و حمایت‌هایی که جمهوری اسلامی ایران از دولت و ملت افغانستان می‌کرد، آنها سعی کردند توسعه روابطشان به گونه‌ای باشد که در ایران حساسیت ایجاد نکند، زیرا اقتصادشان به ایران وابسته بود.

روابط ایروان و تل‌آویو به دور از هیاهوی  رسانه‌ای

وی تأکید کرد: در چنین وضعیتی روابطی که میان ارمنستان و رژیم صهیونیستی شکل می‌گرفت عادی و بدون هیاهوی رسانه‌ای بود. از سال ۱۹۹۱ که زمان استقلال ارمنستان بود، با صهیونیست‌ها رابطه داشتند و هیئت‌هایی از دو طرف در رفت و آمد بودند و ملاقات می‌کردند، اما روابطشان رسانه‌ای نمی‌شد تا اینکه در اوضاع کنونی که دولت دونالد ترامپ، رئيس‌جمهور آمریکا سیاست به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت رژیم‌ صهیونیستی را در پیش گرفت و فشار خود را بر فلسطین افزایش داد. هم زمان، دولت ارمنستان به دولتی متمایل به غرب بدل شد و روابط ایروان و تل‌آویو رو به توسعه گذاشت.

این کارشناس امور ارمنستان تصریح کرد: ایروان زیر فشار سیاست‌های ترامپ به روابط با رژیم صهیونیستی تن داد، زیرا  ارمنستان به تنهایی درآمدی ندارد و تولیداتشان بسته به حمایت‌های غرب و آمریکاست.

ارمنستان در حالی به این رابطه تن داده است که رژیم صهیونیستی حتی نسل‌کشی ارامنه به وسیله ترکیه را به رسمیت نمی‌شناسد و تنها بحث منافع است که باعث چنین رابطه‌ای می‌شود.

میرقاسم مؤمنی گفت: در اوضاع کنونی که منطقه به سرعت در حال تغییر و تحول است، روابط اسرائیل و ارمنستان در قالب سیاست بلندمدت تعریف می‌شود که زمینه‌های آن در چند سال گذشته تبیین شده و یک شبه این روابط به وجود نیامده است. حتی می‌توان گفت هماهنگی‌هایی با روسیه، آمریکا و لابی ارامنه انجام شده  است و به این نتیجه دست یافتند که افتتاح سفارت  ارمنستان در اسرائیل می‌تواند به اهداف ارمنستان در حوزه‌های اقتصادی،  بین‌المللی و ... کمک کند.

وی عنوان کرد: دولت ارمنستان برای حفظ منافع خود رابطه با همه کشورها را بخشی از منافع خود می داند، ولی تنظیم روابط با اسرائیل موضوعی است که ایروان باید برای آن توجیه داشته باشد که آیا توسعه روابط با تهران و توانمندی‌های ایران در ساختار اقتصادی، علمی و کشاورزی مهم است یا توسعه روابط با تل‌آویو؟ 

این کارشناس امور ارمنستان گفت:  رژیم صهیونیستی در جمهوری آذربایجان نفوذ دارد و آن را علنی کرده است؛ مقامات ایران نیز بارها اعتراض خود را به مداخله صهیونیست‌ها در امور آستارا، لنکران و... که می‌تواند منافع کشورمان را تهدید کند، اعلام کرده‌اند.

باید دید هدف اسرائیل از نفوذ در ارمنستان چیست که به نظر من هدفشان محدود کردن ارتباط ایران با نقاط شمالی است.

ارمنستان تنها مسیر ارتباطی با جمهوری آذربایجان و روسیه بود که ایران به این وسیله با بلوک روسیه ارتباط می‌گرفت. موضوع بعد اینکه ممکن است از حضور خود اهداف پشت پرده نظامی و امنیتی را دنبال کند.

مؤمنی گفت: سیاست تل‌آویو محاصره کامل ایران و به همین دلیل ارتباط با ارمنستان را بهانه خود قرار داده است. رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا و چراغ سبز روسیه وارد تعامل با ارمنستان شده‌ است، زیرا مرزهای ارمنستان قدرت مقاومت ندارد و روس‌ها هستند که از سرحدات ارمنستان حراست می‌کنند. 

سیاست فشار و شکنجه مسلمانان در جمهوری آذربایجان

به گزارش آنا، حجت‌الاسلام حاج «الهام علی‌اف»، سرپرست حزب اسلام جمهوری آذربایجان و از روحانیون سرشناس و اخلاق‌مدار این کشور که چند سال پیش در جریان مخالفت اسلام‌گرایان با ممنوعیت حجاب اسلامی در مدارس متوسطه بازداشت و بیش از دو سال را در زندان گذرانده بود؛ دهم اسفند از سوی سرویس امنیت دولت باکو احضار، به چهار ماه حبس موقت محکوم و مقرر شد طبق ماده ۲۷۴ قانون کیفری (خیانت به دولت، کمک به دولت‌ها یا تشکل‌هایی که علیه آذربایجان دشمنی می‌کنند  و... که دارای مجازات ۱۲ تا ۲۰ سال و در برخی موارد حبس ابد است) محاکمه شود. بنابراین احتمال آنکه وی نیز به سرنوشت حاج  «محسن صمداف»،  رهبر محبوس حزب اسلام دچار شود، دور از ذهن نیست. 

از سوی دیگر مدافعان حرم که از جمهوری آذربایجان و در قالب تیپ «حسینیون» در نبرد با تروریست‌های تکفیری در سوریه نقش فعالی داشتند، پس از بازگشت به کشورشان عمدتاً زندانی و با رفتارهای وحشیانه و شکنجه‌های شدید از سوی دولت باکو مواجه شده‌اند.

به دنبال این تحولات حاج  «ایلغار ابراهیم‌اوغلو»، رئیس جمعیت دینی جمعه جمهوری آذربایجان درباره شروع موج جدید سرکوب علیه جریان متدین این کشور ابراز تأسف کرد و هشدار داده است.  

میرقاسم مؤمنی در این باره نیز اظهار کرد: احزاب اسلام‌گرای آذری همواره با دولت جمهوری آذربایجان دچار چالش بودند. طبق قانون اساسی این کشور دخالت در امور داخلی و سیاسی دیگر کشورها جرم است و آنها موضوع مدافعان حرم را که برای دفاع از ارزش‌های اسلامی راهی سوریه می‌شوند، جرم تلقی می کنند و به غلط افرادی را که در قالب تیپ «حسینیون» فعالیت می‌کنند، خودسر می‌دانند.

دولت جمهوری آذربایجان از این موضوع نگران است که بازگشت مدافعان حرم به کشور موجب فعال‌تر شدن هسته‌های اصلی اسلام‌گرایان شود و شاهد جذب افراد بیشتری به این جریان اسلامی باشند.

ممکن است کل جریان اسلام‌گرایان آذربایجان در آینده در راه ایجاد حکومت اسلامی در آذربایجان گام بردارند، زیرا دوره‌های آموزش نظامی دیده‌اند، از این رو، باکو آنها را تهدیدی برای موجودیت خود می‌بینند.

وی با بیان اینکه اسلام گرایی خط قرمز دولت جمهوری آذربایجان است، تصریح کرد: باکو به جریان‌های اسلام‌گرا اجازه ظهور و بروز نمی‌دهد و اعلام کرده حکومتشان لاییک است و دین در حکومت‌داری آنها نقشی ندارد. ما معتقدیم که این سیاست دولت جمهوری آذربایجان اشتباه است، زیرا این کشور دومین کشور بزرگ شیعه جهان به شمار می‌رود و ۹۷ درصد مردم آن شیعه هستند، ولی از لحاظ حکومت سیاسی لائیک است و در چنین حکومتی مدافعان حرم نادیده انگاشته و حتی خطر به شمار می‌روند. اظهر من الشمس است که این سیاست جمهوری آذربایجان برگرفته از خط مشی غرب و رژیم صهیونیستی است.

انتهای پیام/4106/4033/پ