آشنایی با 10 کشور ضعیف در مباحث آموزشی

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، آموزش و تحصیلات می‌تواند پایه‌ای برای ایجاد یک زندگی مولد را فراهم کند. با این حال، سطح سیستم آموزش و پرورش برخی از کشورها در مقایسه با سطح بین‌المللی بسیار نابرابر است. در بسیاری از نقاط جهان، کودکان به دلیل تعدادی از عوامل، مانند جنگ و فقر، قادر به دریافت تجربه یادگیری نیستند.

در اینجا نگاهی داریم به کشورهایی که سیستم‌های آموزشی ضعیف دارند. تربیت اولویت براساس کشورهایی با کمترین استانداردهای آموزشی است.

بورکینافاسو (کشوری محصور در خشکی در غرب آفریقا است)

سازمان ملل متحد درباره بورکینافاسو یادآوری می‌کند که بسیاری از کودکان تنها تا مقطع ششم یا هفتم به مدرسه می‌روند. بورکینافاسو نسبت به دانشجویان، اساتید بیشتری دارد. کمتر از 50 درصد بزرگسالان این کشور سواد دارند.

بورکینافاسو یکی از فقیرترین کشورهای جهان است که در دو دهه گذشته گرفتار خشکسالی شدیدی نیز بوده است، این مشکل همه سطوح این کشور و آموزش عالی در آن را تحت تاثیر قرار داده و امکان تحصیل دانش‌آموزان و دانشجویان در این کشور گرفته است.

جمهوری آفریقای مرکزی (کشوری در مرکز آفریقا)

دولت جمهوری آفریقای مرکزی منابع زیادی را به نظام آموزشی اختصاص نمی‌دهد که منجر به تعطیلی مدارس شده است، دانش آموزان فاقد مواد اساسی مانند کتاب هستند و معلمان دستمزد خود را به موقع دریافت نمی‌کنند به همین دلیل نرخ کسب سواد در این کشور بسیار پایین است.

مدیر برنامه جهانی غذا در جمهوری آفریقای مرکزی در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد که در این کشور بسیاری از خانواده‌ها با کمبود مواد غذایی مواجه هستند. به گفته او، نزدیک به دو میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در حال حاضر با کمبود مواد غذایی مواجه هستند و این مسئله موجب شده‌است تا کودکان از ادامه تحصیل محروم شوند و خانواده‌ها به تکدی‌گری روی آورند.

سیرالئون (کشوری در غرب آفریقا)

امید به زندگی در میان مردم سیرالئون حدود ۴۵/۵ سال است. ۴/۴۵ درصد از مردان و ۲/۱۸ درصد از زنان سیرالئون باسوادند.

در حالی که هر کودک تحصیلش را از مدرسه شروع می‌کند بسیاری از کودکان در سیرالئون در اواخر دوران کودکی به مدرسه می‌روند و گزارش‌ها نشان می‌دهد هر فرزند تنها سه سال در مدرسه می‌ماند. همین موضوع باعث کاهش نرخ سواد در این کشور شده است. با این وجود دانشگاه‌های این کشور هم از رونق مناسبی برخوردار نیست.

برمه (اتحادیه جمهوری میانمار، کشوری در آسیای شرقی)

درگیری در برمه منجر به یک سیستم ناکارآمد شده است. نرخ بالای فقر برای کودکان باعث شده است که حتی در مدرسه ثبت‌نام نکنند. کاهش بودجه اداره شده توسط دولت موجب شده است که هزینه ثبت‌نام که والدین پرداخت می‌کنند، به میزان قابل ملاحظه‌ای افزایش یابد. برمه دسترسی به تحصیل را برای بسیاری از اقلیت‌های قومی محدود کرده است. بسیاری از کودکان قبل از رسیدن به کلاس پنجم، از بین می‌روند.

مالی (کشوری در غرب آفریقا)

مالی یکی از فقیرترین کشورهای جهان است و بیش از ۱۵ میلیون نفر جمعیت دارد که بیش از ۱۰ درصد از آن‌ها در پایتخت ساکنند. حدود نیمی از مردم مالی زیر خط فقر زندگی می‌کنند. احتمال اینکه یک دانش‌آموز تا پایان سال تحصیلی در مدرسه بماند بسیار کم است. در سال‌های اخیر، دولت مالی اقداماتی را برای رفع مشکل دانشجویان انجام داده است که البته کافی نیست و همچنان این کشور را جزء بدترین کشورها به لحاظ تحصیلی قرار داده است.

جمهوری چاد ( کشوری بی دریا و همه سو خشک در مرکز آفریقا)

چاد مرکز راه‌های تجاری و ارتباط میان آفریقای شمالی و آفریقای مرکزی و یکی از کشورهای فقیر جهان است. به دلیل محصور بودن در خشکی و عدم دسترسی به دریاهای آزاد، وسعت زیاد و گسترش صحراها، و بالاخره عدم ثبات سیاسی تاریخی ناشی از اختلافات بخش شمالی و جنوبی؛ توسعه اقتصادی و سیاسی چاد به تأخیر افتاده‌است.

بحران پناهندگان در چاد، کشور را با کمبود منابع برای رسیدگی به نظام آموزشی مواجه کرده است. تقریبا نیمی از دانش‌ آموزان قبل از کلاس چهارم از مدرسه خارج می‌شوند. نسبت دانش‌آموز به معلمان در مدارس این کشور بسیار بالاست و مدرسان برای آموزش به دانش‌آموزان از تجربه و دانش کافی برخوردار نیستند.

نیجر (کشوری در غرب قاره آفریقا)

یک کشور محصور در خشکی است که حدود ۸۰ درصد از مساحت آن توسط بیابان‌ها پوشیده شده‌است. این کشور از لحاظ شاخص توسعه انسانی وضعیت بسیار ناخوشایندی دارد، به گونه‌ای که در سال ۲۰۱۴ مطابق با آمار و اطلاعات جمع‌آوری شده توسط سازمان ملل متحد، نیجر در رتبه ۱۸۸ جهان جای گرفت. هزینه‌های گزاف تحصیلی در این کشور فقیر باعث شده است که کودکان حتی نتوانند دو سال در مدارس بمانند. این عقب‌ماندگی تحصیلی دانشگاه‌ها را نیز تحت تاثیر قرار داده است و دانشگاه‌ها با کمبود دانشجو مواجه هستند.

گینه (کشوری در شمال غربی آفریقا در سواحل اقیانوس اطلس)

میزان باسوادی نیز طبق آمار رسمی یونسکو ۹/۳۵ درصد است. هزینه تحصیل در گینه بسیار بالاست. با توجه به نابرابری درآمد در گینه، فقط حدود یک درصد از کودکان به مدرسه می‌روند و در نهایت می‌توانند وارد دانشگاه‌ها شوند.

جیبوتی (کشوری در شاخ آفریقا)

جیبوتی کشور تقریباً فقیری است و درآمد سرانه ملی آن به ۱۴۰۰ دلار در سال می‌رسد. از سوی دیگر، حدود ۵۰ درصد از جمعیت این سرزمین، زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نرخ بالای بیکاری (۴۰ تا ۵۰ درصد) بزرگترین مشکل اقتصادی جیبوتی به‌ شمار می‌رود. به طور متوسط، دانش‌آموزان این کشور آفریقای شرقی تنها در مدت چهار یا پنج سال در مدرسه می‌مانند. مدارس تحت تأثیر ناکارآمدی، با کمبود کتاب و معلم مواجه است.

اریتره (کشوری بر کرانه دریای سرخ در شمال شرقی آفریقا)

در کشور اریتره تحصیل برای حداکثر ۱۲ سال از سن شش سالگی رایگان است ولی اجباری نیست. دانش آموزان متوسط ​​تا قبل از اینکه 10 ساله شوند، از مدرسه خارج می‌شوند. اریتره در سال‌های اخیر نیز با کمبود معلم مواجه شده است. این کشور تنها یک دانشگاه دارد که نتوانسته رونق خوبی را به دست آورد.

انتهای پیام/