آیا آینده‌ای با هوش مصنوعی سطح انسان و فراتر از آن، نزدیک‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شد؟ پیش‌بینی‌های جدید AI 2027 نقشه‌ای ۲۴ ماهه برای رسیدن به هوش مصنوعی عمومی (AGI) و هوش فرا انسانی (ASI) ترسیم می‌کند.

محققان باستان‌شناسی با ایجاد یک پایگاه داده جهانی شامل بیش از ۵۵ هزار نقشه کف خانه‌های باستانی، به بررسی نحوه شکل‌گیری و تنوع نابرابری در جوامع پیش از صنعتی‌شدن پرداخته‌اند.

سحابی اوریون، یکی از شگفتی‌های آسمان شب، نه تنها با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است، بلکه در تصاویر پیشرفته‌ نور مرئی و مادون قرمز، داستانی درخشان از ستارگان جوان، گاز داغ و غبار کیهانی را روایت می‌کند.

در عرصه پررقابت هوش مصنوعی‌های مولد، دو مدل زبانی بزرگ (LLM) به عنوان پیشتاز‌های نوآوری خودنمایی می‌کنند، هوش مصنوعی GPT-۴o از شرکت OpenAI و هوش‌مصنوعی Gemini از شرکت Google. رقابت تنگاتنگ بین این دو نه تنها سرعت پیشرفت در این حوزه را تسریع بخشیده، بلکه انتخاب‌های متنوعی را در اختیار محققان و کاربران قرار داده است. 

یک مطالعه جدید که از ضبط مستقیم فعالیت مغز استفاده می‌کند، نشان می‌دهد که مناطق خاصی از تالاموس، به ویژه هسته‌های داخل لایه (intralaminar nuclei)، با هماهنگ شدن با قشر پیش‌پیشانی (prefrontal cortex)، نقش کلیدی در آغاز ادراک آگاهانه ایفا می‌کنند. این یافته به چالش کشیدن دیدگاه سنتی است که تمرکز اصلی را بر روی قشر مغز قرار می‌داد و حاکی از آن است که تالاموس به عنوان دروازه‌ای مرکزی برای آگاهی عمل می‌کند.

پژوهشگران در یک پروژه پیشگامانه موفق به توسعه روشی نوین برای نمایش رنگ‌هایی شدند که خارج از دسترس بینایی طبیعی انسان قرار دارند. این فناوری، که با عنوان اوز (Oz) معرفی شده، امکان تحریک مستقیم و انفرادی سلول‌های گیرنده نوری شبکیه چشم را فراهم می‌کند و می‌تواند منجر به درک رنگ‌هایی شود که تاکنون غیرقابل دستیابی بودند.

در عصری که فناوری‌های پیشرفته و علم به اوج خود رسیده‌اند، شاید تعجب‌آور باشد که برخی افراد هنوز به نظریه «زمین صاف» اعتقاد دارند. این باور که زمین یک دیسک مسطح است و نه یک کره، قرن‌ها پیش توسط دانشمندان و کاوشگران رد شده بود. با این حال، در سال‌های اخیر این نظریه به شکلی عجیب و غریب در فضای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی بازگشته و طرفداران جدیدی پیدا کرده است.

پژوهشگران ژاپنی موفق شده‌اند فناوری جدیدی را توسعه دهند که می‌تواند دی‌اکسید کربن (CO₂) را به منابع پیش‌ساز سوخت تبدیل کند. این فناوری نه تنها سریع و مقرون‌ به‌ صرفه است، بلکه زمان فرآیند را از ۲۴ ساعت به تنها ۱۵ دقیقه کاهش داده است. این دستاورد بزرگ می‌تواند قدمی مهم در تولید سوخت‌های پایدار و کاهش آلودگی هوا باشد.