در گفتوگو با آنا
فریدون حیدری‌ملک‌میان: این‌روزها بیشتر درگیر سکوت و حیرتم
نویسنده رمان‌های «مرگ بی‌توبه، بی‌وصیت» و «روز هزار ساعت دارد» می‌گوید با اینکه دغدغه ادبیات دارد اما حاضر نیست به هر قیمتی بنویسد. برای او، نوشتن یک اتفاق بزرگ است که همیشه رخ نمی‌دهد.
فریدون حیدری‌ملک‌میان در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی آنا گفت: «مدتی است که چیزی نمی‌نویسم زیرا در شرایطی به سر می‌برم که دوست دارم بیشتر بخوانم، ببینم، یاد بگیرم و لحظه به لحظه بیشتر حیرت کنم. من البته به رمان سومم فکر می‌کنم اما اصلا نمی‌دانم چه وقتی این اتفاق خواهد افتاد.»
وی ضمن بیان این مطلب که راضی نیست به هر قیمتی بنویسد، افزود: «این روزها به این فکر می‌کنم که مشکل ما نویسندگان در بیشتر اوقات، حیران نبودن و سکوت نکردن است. مشکل از آنجاست که ما برای هر عنوانی همیشه تعاریف از پیش تعیین شده‌ای داریم؛ مثل تعریفی که از نویسنده وجود دارد و مطابق با آن، نویسنده باید پیوسته بنویسد.»
حیدری‌ملک‌میان توضیح داد: «این حیرانی اگرچه به تنهایی و انفعال رنج‌آور ختم می‌شود اما توامان حس خوبی هم به آدم می‌دهد. نوعی رنج شادمانه که شاید هم یک بیماری باشد ولی درعین حال، بارآور و لذت‌بخش نیز هست.»
نویسنده رمان «مرگ بی‌توبه بی‌وصیت» در مورد تصمیمش برای نوشتن گفت: «باید آن‌قدر بنویسم و پاره کنم، تا اثری خلق شود که حداقل خودم نتوانم نقدی بر آن وارد کنم. مطابق با این باور، خیلی از کتاب‌هایی که منتشر می‌شوند، اصلا نباید به چاپ می‌رسیدند. به همین دلیل است که زیاد به کتاب‌‌های امروزی خوشبین نیستم و آن اتفاقی که باید دلیل نگارش آن‌ها باشد را در آن‌ها نمی‌بینم.»
وی با اشاره به این جمله قصار که «تنها سکوت است که عظمت دارد و مابقی همه ضعف و ناتوانی است» ادامه داد: «آثار بزرگ همیشه دست‌آورد سکوت‌های متمادیو بلند بوده‌اند. به نظر من کتاب است که باید نویسنده‌اش را مطرح کند، نه برعکس. همانطور که حافظ غزل‌هایش را مطرح نکرده، بلکه غزل‌های این شاعرند که او را در تاریخ ادبیات ایران ماندگار کرده‌اند.»
انتهای پیام/
