آلبوم جدید «محسن نفر» رونمایی شد/ روایت‌هایی از اصالت، عنصر ضربان و رعایت ریتم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، آیین رونمایی از آلبوم «شادوش» به آهنگسازی و نوازندگی محسن نفر عصر روز سه‌شنبه ۱۴آذر ماه  با حضور محمد اله‌یاری، مدیر دفتر موسیقی وزارت فرهنگ، محسن نفر، نوازنده، امیرعباس ستایشگر مدیرعامل انجمن موسیقی، و گروهی از هنرمندان و مدیران فرهنگی در تالار رودکی تهران برگزار شد. 

امیرعباس ستایشگر مدیرعامل انجمن موسیقی در صحبت‌هایی درخصوص این اثر گفت: زمان این برنامه چندین بار تغییر کرد تا اینکه به امروز رسیدیم. از نظر فرم و ساختمان موسیقی در ردیف دستگاهی ایران رنگ با خست و فقر روبرو است، شاید یکی از عللش فرم غیرتعریف شده آن از نظر ساختار است و آهنگساز باید تمرکز متفاوتی در این زمینه داشته باشد.

وی در ادامه درباره مواجهه‌اش با استاد نفر افزود: من در دوره نوجوانی با البوم «شمس الضحی» مواجه شدم و بعد از سال‌ها ایشان را ملاقات کردم. در عرصه خصوصیات فکری و اخلاقی و کاری این شخصیت ویژه‌ای دارد و به همین دلیل هم من باید شعری از عبید زاکانی را بگویم:
دل همان به که گرفتار بلایی باشد/ سر همان به که نثار کف پایی باشد

رضا مهدوی پژوهشگر و نوازنده سنتور نیز پشت تریبون قرار گرفت و‌گفت: سنت رونمایی دو دهه‌ای است که اتفاق می‌افتد و برای موسیقی که مهجور بوده و شاید بیش از چهار دهه است که دیگر ما فرم یا رنگ را از دست داده‌ایم و به محاق رفته است، مطلوب است. 

وی توضیح داد: عده‌ای دست به خلق و آفرینش در این سال‌ها زدند و به‌هرحال محتوا خیلی مهم است، در ادامه برخی نیز به پیش درآمد، تصنیف و دیگر کارها روی آوردند. در روزگار امروز که بخشی از بدنه جماعت موسیقیدان‌ها دیگر یاریگری نیستند، چنین اثری بنام «شادوَش» وقتی از سوی استادی به‌نام نفر زایش پیدا می‌کند، شگفت زده‌ام می‌کند. 

مهدوی با تاکید براینکه استاد نفر بر فن موسیقی کار بسیار اهتمام دارد، توضیح داد: اینجا همان آلبوم فکر نو، در فرم دیگری آغاز شده است و به نوعی روزنه‌ای در این فضا به وجود آمده است. در این جلسه جمع زیادی نیستند تا درباره موسیقی اصیل صحبت کنند، محسن نفر علی رغم تکنیک‌های ویژه‌ای که دارد، یک شعور باطنی دارد که در کمتر کسی هست، او به‌هر قیمتی نمی‌خواهند موسیقی اصیل را حفظ کند. 

اصالت در موسیقی

محمدعلی مراتی موسیقی‌شناس نیز در صحبت‌هایی گفت: در موسیقی شناسی هم در غرب و هم ایران ما با چیزی تحت عنوان اصالت روبرو هستیم که این اصالت اشتراکاتی دارد. این واژه در ایران به وابستگی به گذشته معنی می‌شود اما این واژه باید رمزگشایی شود. 

وی ادامه داد: یک ویژگی در اصالت هست که خیلی از موسیقیدان‌ها به آن نمی‌رسند، که این همان نبوغ است، افرادی نبوغ در موسیقی دارند که تمام فضاها را به‌شکلی یاد می‌گیرند که می‌توانند تغییراتی عمیق ایجاد کنند. این مسائل ویژگی خاصی دارند که نامشان با ویژگی‌های عمیق بی‌واسطه همراه است.

وی یادآور شد: ویژگی اساسی این اثر این است که آن عنصر شادی فرهیختگی‌ موسیقی در کار به وفور دیده می‌شود، همچنین عنصر ضربان و رعایت ریتم هم در آن وجود دارد. در نهایت استاد نفر برای دانشجویان هم به‌عنوان یک استاد کامل و سولیست حائز اهمیت است.

در ادامه مراسم محسن نفر پشت تریبون قرار گرفت و در صحبت‌هایی گفت: مولوی یک بیت شعر دارد که سال‌ها مرا درگیر خود کرده است، او می‌گوید: «این علم موسقی بر من چون شهادت است/ چون مومنم شهادت و ایمانم آرزوست» حال این علم به‌معنای لغوی علم (Science) نیست بلکه یک مجموعه قانونمند است. موسیقی تنها صنعتی است که هم منطق دارد و هم با احساس همراه است. البته این صنعت با صنایع سنگین و‌ مهندسی متفاوت است.

شادی چیزی است که لذت در روح ایجاد می‌کند

وی توضیح داد: بعد از مدتی فهمیدم‌ که زیبایی موسیقی تعریف متفاوتی دارد، به‌ نظرم ایران را باید به افلاطون شناخت. هرچه هم فیلسوفان گفته‌اند، بر پایه افلاطون بوده و‌ حال چنین شخصی در ایران حکمت آموخته است. در صد سال اخیر که هنر در ایران مطرح شد آن را معادل آرت (Art) قرار می‌دادند در حالیکه قبل‌تر آن را معادل فضیلت می‌دانستند. 

نفر یادآور شد: شادی معادل چیزی است که لذت و خوشی در روح ایجاد می‌کند. ما سه قوه در وجودمان فعال است، اولی تعقل، دومی تمایلات و سومی قوه غضبیه است. اگر سومی احساس شادی داشته باشد، هیجانات رخ می‌دهند. کمال قوه غضبیه اثر حماسی است. بخش زیاد سرودهای مهیج که سمت درستی دارد، حماسه‌ها هستند. قوه دوم هم مجموعه احساسات ما است، آثاری اینجا داریم که مخاطب را شاد و غمگین می‌کنند، در نهایت هم قوه عاقله خیر و شر را تشخیص می‌دهد، شادی مربوط به این قوه ماندگار و قابل اعتماد است.

نفر توضیح داد: ریتم موسیقی ما با کنکاش ذهن ایجاد می‌شود، نه اینکه به سادگی صورت بگیرد. حال چون مستمع ما مردم بودند بعد از تعمق هنرمندان در کنسرت‌ها قطعه‌ای اجرا می‌کردند که ریتم شاد و ضربی داشته که این معروف شد به رنگ، رنگ یک قطعه شاد با ترب و ترنم است که حال خوبی به افراد می‌دهد.

در پایان مراسم از پوستر و آلبوم «شادوَش» با حضور تمام سخنرانان رونمایی شد.