ابراهیم گله‌دارزاده «دیدمک» را به سنگلج می‌برد/ اعتقادی به استفاده از متن دیگران ندارم

ابراهیم گله‌دارزاده در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا گفت: «از آنجا که تعلق خاص و ویژه‌ای به تاریخ دارم و در کنار آن اعتقادی هم به استفاده از متن و قصه‌ای از فرد دیگر ندارم، ایده نگارش متن و توجه به عموم مردم در زمان روی‌ دادن یک اتفاق تاریخی به ذهنم خطور کرد.»

این کارگردان و نویسنده تئاتر با اشاره به این‌که استفاده از قصه‌های نمایشی باید دسته اول باشد، بیان کرد: «در راستای نگارش این متن به دنبال منابع و کتاب‌هایی بودم که به وضعیت مردم بپردازد و در این کنکاش پی بردم که در میان کتاب‌های نوشته و چاپ شده کمتر شرح‌حال‌نویسی از وضعیت مردم وجود داشته است بنابراین تصمیم گرفتم با توجه به شرح‌حال مختصر موجود از خیال‌پردازی خود نیز بهره ببرم و با استفاده از تشریح زندگی مردم به قصه‌ای عاشقانه نیز بپردازم.»

گله‌دارزاده عنوان کرد: «این نمایش اثری فانتزی و شاد است که فضای خوبی را برای مخاطب فراهم می‌کند ضمن این که داستان تاریخی مربوط به سال 1320 دارد و جریان جنگ ‌جهانی دوم در ایران را بیان می‌کند.»

وی اظهار کرد: «همه داستان این نمایش در آبادان می‌گذرد و تاثیرات و تحولات آن زمان را بر مردم و صیادان آن منطقه بررسی می کند. در حقیقت این اثر نمایشی، تاریخ روایی و تاریخ شاهنشاهی نیست چراکه در این نمایش بیشتر بر وضعیت مردم توجه می‌شود.»

گله‌دارزاده در معرفی مضمون این نمایش گفت: «نمایش درباره پسرک صیادی است که عاشق دختر مهندس پالایشگاه نفت آبادان می‌شود و در پی آن قصه رسیدن پسر به دختر در بستر تاریخی نشان داده می‌شود.»

وی در سخنانش تاکید کرد: «نمایش «دیدمک» تلفیقی از تخیل و تاریخ است و من قصدی برای روایت تاریخ نداشته‌ام.»

این هنرمند تئاتر در معرفی بازیگران و عوامل نمایش گفت: «مرتضی شاه‌کرم، علی غابشی، مالک سراج، محسن پوشایی، سایه کبیری، مریم رها، حجت کبریایی، مرجان بنی‌سعید و علی علیزاده نقش‌آفرینان نمایش هستند. همچنین رضا رزم طراح صحنه و لباس، سهیلا جوادی طراح گریم و محمد یوسفی دستیار کارگردان هستند.»