محمد مهدی‌پور مترجم این کتاب در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا، گفت: «کتاب «پریدگی» مجموع 64 ترجمه از شیرکو بیکس به انضمام یک پیش گفتار است که به صورت خلاصه در آن به بعضی مفاهیم اصلی در شعر شیرکو اشاره کرده‌ام تا خواننده با حداقل آگاهی به سراغ ترجمه‌ها برود.»
وی درباره تاریخ ترجمه‌ها و انتشار آن‌ها افزود: «این ترجمه‌ها همانطور که تاریخ انتهای پیشگفتار بر آن تاکید می‌کند، مربوط به اسفند 93 است، ولی اینکه چرا با این همه تاخیر منتشر شد، شاید اولین دلیلش بیماری صنعت نشر و مافیای عجیب جاری در این حیطه است که هر نگاه مستقلی که نخواهد با این وضعیت همراه شود و یا اینکه نخواهد به واسطه استفاده از رانت خاصی دست به انتشار آثارش بزند را، پس می‌زند.»
مهدی‌پور همچنین با اشاره به شعرهای ترجمه شده برای این کتاب، اظهار داشت: «این شعرها بیشتر گزینشی از دفترهای آخر شیرکو بوده و درون مایه اغلب شعرها مفاهیمی اجتماعی چون وطن، سیاست و مفاهیمی انسانی مانند غربت و عشق بوده که شاعر بزرگ کرد با زبان و نگاه خاص خودش به این مفاهیم می‌پردازد.»
وی ادامه داد: «در این مجموعه من به سراغ شعرهایی رفتم که اغلب ترجمه نشده بودند و شعرهایی که قبلا توسط دیگران ترجمه شده و در این دفتر هم موجود است از دو حال خارج نیستند، یا به دلیل نقدی بوده که به این ترجمه‌ها داشته‌ام و یا به خاطر تعلق خاطری به این شعرها بوده، که من را واداشته دوباره با نگاه خودم این شعرها را ترجمه کنم.»
این مترجم در پاسخ به این سوال که چرا به سراغ ترجمه شعرهای شیرکو رفته است، گفت: «شاید یکی از دلایلی که من را واداشت که دست به ترجمه شعرهای شیرکو بزنم، همین نقد به وضعیت ترجمه‌های موجود در بازار کتاب بود که اغلب بدون حتی درک ابتدایی از مقوله شعر و ترجمه، به صرف اینکه زبان مادری آن‌ها کردی است و دوست دارند وارد حیطه ادبیات شوند، دست به ترجمه می‌زنند و به نظر من جز دو یا سه نفر از دوستانی که کارهای نسبتا با کیفیتی در حیطه ترجمه ادبیات کردی ارائه می‌دهند، بقیه ترجمه‌ها فاقد ابتدایی‌ترین معیارهای سنجش یک اثر ادبی و مخصوصا ترجمه است.»
مهدی‌پور افزود: «مسئله دیگر انتخاب از بین شعرهای ترجمه شده است، که خود من این 64 شعر را از میان حدود 100 شعر ترجمه شده از شیرکو انتخاب کردم. چون بعضی از شعرها پس از ترجمه نتوانستند حتی رضایت خاطر خود من را جلب کنند، آن هم به خاطر تبخیر بسیاری از مولفه‌های زبانی در جریان ترجمه است که گاهی اصلی‌ترین فاکتور در یک قطعه شعر است، پس آن‌ها را کنار گذاشتم، شاید برای آینده، شاید هم برای هیچ وقت؛ به نظرم بهتر است بعضی شعرها در جغرافیای زبان خودشان باقی بمانند، چون خارج از آن جغرافیا جایی ندارند.»